علی بن الحسین بن عبدالله

طوسی با سند خود از علی بن حسین بن عبدالله نقل می‌کند که گفت:
از امام هادی علیه‌السلام خواستم که اجلم به تأخیر افتد، فرمود: یا (اینگونه بخواه که) پروردگارت تو را بس باشد تا بیامرزدت، این برای تو بهتر است. علی بن حسین، این را برای همراهان خود در مکه نقل کرد، پس در برگشت همان سان در خزیمیه درگذشت، و این حادیثه در سال دویست و بیست و نه رخ داد، خدا او را رحمت کند، و می‌گفت: مرگم فرا رسیده است. راوی می‌گوید: او قبل از ابوعلی بن راشد وکیل امام هادی علیه‌السلام بود.
روی أیضا:
عن حمدویه بن نصیر، قال: حدثنا محمد بن عیسی، قال: حدثنا علی بن الحسین بن عبدالله، قال: سألته أن ینسأ فی أجلی، فقال: أو یکفیک ربک لیغفر لک خیرا لک، فحدث بذلک علی بن الحسین اخوانه بمکة، ثم مات بالخزیمیة فی المنصرف من سنته، و هذا فی سنة تسع و عشرین و مائتین رحمه الله، فقال: و قد نعی الی نفسی. قال: و کان وکیل الرجل علیه‌السلام قبل أبی‌علی بن راشد [1] .