طابت وطهرت بعضها من بعض

«طابت» از ماده «طیب» به معنی هر مطلب لذّت‌بخش است. خواه حواس ظاهری انسان از آن لذّت ببرد و یا روح و جان انسان لذّت را احساس نماید. ولی در شرع به معنی چیزی است که پاک و حلال باشد.
این فراز به دو مطلب اشاره دارد: اوّل آنکه نسل امامان معصوم علیهم السلام از پدرانی پاک و طاهر بوده است و ازدواج آنها صحیح و با رعایت شرایط لازم در ازدواج صورت گرفته است. و دوّم آنکه پدران و مادران امامان معصوم علیهم السلام، همگی مؤمن و خداپرست بوده و امامان در صلب‌های خداپرستان به رحم‌های زنان مؤمنه منتقل می‌شدند و هیچ یک از آنها بت‌پرست و یا غیر موحد نبوده‌اند. قال الکاظم علیه السلام: «... هُم خلقوا مِنْ الأَنْوار وَ انتقلوا مِنْ ظَهر إلی ظَهر و مِنْ صُلب الی صُلْب و مِنْ رَحم إلی رَحم فی الطبقة العُلیا مِن غَیر نِجاسَة بَلْ نقل بعد نقل لا مِن ماء مَهْین و لا نُطْفَة خِشرة کسائر خَلْقه بَل اَنْوار انتقلوا مِن اَصْلاب الطاهِرین إلی اَرْحام الطاهِرات لِاَنَّهم صفوة الصفوة اصطفاهم لِنَفْسه».[1] .
امام کاظم علیه السلام فرمودند: خداوند امامان معصوم را از نورها آفرید و آنها را از پشتی به پشت دیگر و از صلبی به صلب دیگر و از رحمی به رحم دیگر در طبقه والا منتقل نمود و هیچ یک دارای نجاست ظاهری و باطنی نبودند و این نقل از آب کثیف و نطفه ناپاک نبود. بلکه نور آنها منتقل می‌شد از صلب‌های پاک به سوی رحم‌های پاک. چون آنان برگزیدگان برگزیده و پاک‌شدگان برای خداوند هستند.