سامرا در روزگار واثق

معتصم عباسی پس از عمری اسراف و تبذیر و عیش و عیاشی و با کوله باری پر از ظلم و جنایت، بالاخره در سال 227 ق. با دستان مبارک فرشته ی مرگ مچاله گشت و به زباله دان تاریخ انداخته شد و پسرش هارون که خود را واثق بالله! می نامید به جای پدر نشست.
واثق نیز پس از پنج صباحی (232 ق) چون پدرش راه دوزخ را در پیش گرفت و رفت، تنها اثری که از خویش در سامرا به جا گذاشت، کاخ و عشرتکده ای است که با نام قصر هارونی معروف است و بس. [1] .