آستانه ابراهیم اشتر نخعی

ابراهیم اشتر معروف به ابو النعمان ابراهیم نخعی (م 72 ق) پسر مالک اشتر نخعی است، همراه پدر بزرگوارش که از یاران دلیر و برجسته ی مولا علی علیه السلام بود و در جنگ صفین، با سپاه معاویه جنگید، پس از شهادت امیر المؤمنین علیه السلام در شهر کوفه اقامت گزید و زمانی که مختار ثقفی می خواست برای خونخواهی از کشندگان امام حسین علیه السلام قیام کند پیش از هر چیز او را که رئیس قبیله ی نخع و جنگاوری دلیر و شجاع بود به همراهی خویش خواند و با یاری او و در سایه ی رشادتهای او توانست دمار از روزگار ابن زیاد و دیگر جانیان فاجعه کربلا درآورد. ابراهیم اشتر در عاشورای سال 67 ق. درست پس از گذشت شش سال از شهادت امام حسین علیه السلام، در حوالی شهر موصل، پس از جنگ جانانه ای که میان او و سپاه شام درگرفت به ابن زیاد و حصین بن نمیر و شراحیل بن ذی الکلاع و ابن حوشب و غالب بن باهلی و... دست یافت و آنها را به سزای اعمال بسیار ننگین شان رسانید و با این کار چشم شیعیان را روشن و دل امام سجاد علیه السلام و اهل بیت را شاد کرد. [1] .
سرانجام در جنگی که میان سپاهیان شام و لشگر مصعب بن زبیر در گرفت ابراهیم اشتر توسط نیروهای شامی کشته شد، سربازان اموی پیکرش سوختند و سرش را پیش عبدالملک مروانی بردند. در حق ابراهیم اشتر حرفها زیاد و سخن بسیار است و ما به نقل دو سخن بسنده می کنیم: «ابراهیم اشتر یکی از نیکنامان شیعه و از دلاوران تاریخ تشیع است، وی در انتقام کشیدن از کشندگان امام حسین علیه السلام و یارانش شجاعت و حرارت زیادی از خود نشان داده بود.» [2] . «ابراهیم سوارکاری شجاع و باشهامت، رئیسی پیشرو، دارای روحی بزرگ و همتی بلند، و مردی بسیار با وفا، و شاعری فصیح و زبان آور، و دوستدار اهل بیت علیهم السلام بود چنان که پدرش مالک اشتر نیز با همین صفات ممتاز و معروف بود.» [3] . مرقد وی امروزه در استان صلاح الدین، در جنوب شهر دجیل در حدود هشت فرسخی سامرا در نزدیکی جاده ی قدیم بغداد - سامرا، یکی از زیارت گاه های شیعیان می باشد، آستانه ی مبارکه در عصر صفویه تجدید بنا گشته و بر سر در ورودی آن نوشته شده: «هذا قبر المرحوم السید ابراهیم بن مالک الاشتر النخعی، علمدار رسول الله صلی الله علیه و سلم، 1089» . [4] .
این آستانه ی مبارکه که در میان مردم آن منطقه به آستانه ی شیخ ابراهیم معروف است دارای حرمی وسیع و گنبدی از گچ و آجر است و شیعیان از عوام و خواص به زیارت آن می شتابند. [5] .