2- الحسن وجه.

در حالت جرّى ممتنع است زيرا اضافه الف و لام دار به فاقد « ال » ممتنع است و در حسن وجهه (در حالت جرّى) اختلاف است، برخى آنرا تجويز كرده و گروهى آنرا منع نموده‌اند.

و امّا باقى صور، اگر در صفت و معمولش مجموعا دو ضمير باشد اصطلاحا حسن بوده و اگر يك ضمير باشد احسن و در صورت خالى بودن از ضمير قبيح مى‌باشد.

صيغه مبالغه‌

صيغه مبالغه: عبارتست از اسمى كه دلالت كند بر حدوث قبل از فاعل بنحو مبالغه.

فرق صيغه مبالغه با اسم فاعل‌

بين اسم فاعل و صيغه مبالغه سه فرق مى‌باشد:

1- صيغه مبالغه همانطورى كه در تعريفش گفته شد صدور فعل از فاعل را بنحو مبالغه و تكثر بيان مى‌كند در حاليكه اسم فاعل فاقد چنين دلالتى است.

2- شرط است كه صيغه مبالغه از فعل لازم اخذ شود و بفرض اشتقاقش از متعدّى چون نظر اصلى مبالغه در جهت فاعلى است لازم استعمال شده و برايش مفعول نمى‌آورند ولى اسم فاعل هم بمعناى لازم استعمال گرديده و هم متعدّى.

3- اسم فاعل از ثلاثى مجرّد غالبا بر وزن فاعل و از غير آن بر وزن فعل مضارع معلوم هر بابى مى‌آيد چنانچه شرحش گذشت ولى صيغه مبالغه اينطور نيست يعنى از ثلاثى مجرّد وزن غالبى نداشته و از ثلاثى مزيد نيز وزن و صيغه‌اى ندارد بلكه براى افاده مبالغه از الفاظ اكثر و اشدّ و امثال ايندو استفاده مى‌كنند.

اسم تفضيل‌

اسم تفضيل: اسمى است كه دلالت كند بر برترى داشتن موصوفش بر غير