چه مؤخّر بيايد عملش محفوظ و ثابت است.

2- در صورتيكه اسم فاعل از فعل لازم اخذ شده باشد اضافه شدن آن بفاعلش حسنى نداشته بلكه در فرض اضافه معناى صفت مشبهه از آن استفاده مى‌گردد ولى اگر از فعل متعدّى مشتق باشد در صورت اضافه بفاعل مفعولش منصوب باقى مانده و بفرض اضافه شدن بمفعول فاعلش بحالت رفع در عبارت ملاحظه ميشود.

5- اسم فاعل اگر مصغّر بشود بنابر قول مشهور عمل نمى‌كند مگر از نظر كسانى كه قائل باعمالش مى‌باشند.

اسم مفعول و شرح احكام آن‌

اسم مفعول: اسمى است كه دلالت كند بر متعلّق فعل يعنى كسى يا امرى كه فعل بر او واقع شده است و آن از ثلاثى مجرّد بر وزن مفعول آيد همچون: منصور و مكتوب و مقتول و از غير آن بر وزن فعل مضارع مجهول آيد مانند: مكرم و منذر از باب افعال و مشرّف از باب تفعيل.

اسم مفعول در جميع احكام مانند اسم فاعل است با اينفرق كه مرفوعش نائب فاعل مى‌باشد.

صفت مشبهه و شرح احكام آن‌

صفت مشبهه: اسمى است كه دلالت كند بر فاعل فعل بنحو ثبوت مانند:

حسن، شريف.

فرق بين صفت مشبهه و اسم فاعل‌

بين اسم فاعل و صفت مشببه فرقهائى است كه در ذيل بآنها اشاره مى‌كنيم:

1- اسم فاعل هم از فعل متعدّى اخذ شده و هم از لازم مانند: ضارب و قائم كه اوّلى‌