صيغه را نميتوان بناء نمود.

د: فعل ياد شده لازم است تام باشد، بنابراين از افعال ناقصه مانند: كان و صار و اشباه ايندو نميتوان صيغه تعجّب را ساخت.

ه: فعل نبايد منفى باشد.

و: وصف آن فعل بر وزن افعل نيامده باشد لذا از « سود » و « عور » نميتوان صيغه تعجّب بنا نمود.

ز: فعل ياد شده نبايد مجهول باشد.

تذكّر

لازم بتذكّر است افعالى كه دائما مجهول استعمال ميشوند مانند « عنيت » از اين ضابطه مستثنا هستند.

3- اگر از فعلى كه واجد شرائط نيست بخواهند صيغه تعجّب بنا كنند قاعده اينست كه كلمه « اشدّ » يا « اشدد » را آورده و سپس مصدر فعل مزبور را بطور منصوب بعد از لفظ اوّل يعنى « اشدّ » و بصورت مجرور به « باء » پس از دوّم يعنى « اشدد » قرار ميدهيم مثلا در صيغه تعجّب از « استخراج » مى‌گوئيم:

ما اشدّ استخراجا يا اشدد باستخراج.

4- معمول ايندو بر آنها هرگز مقدّم نميشود.

5- بين ايندو و معمولشان ظرف و جار و مجرور بسيار ديده شده كه فاصله ميشود.

تقسيم فعل به معرب و مبنى‌

فعل از نظر لفظ بر دو قسم است: معرب و مبنى.

1- فعل معرب: فعلى است كه بواسطه دخول عوامل بر سرش آخر آن تغيير مى‌كند. و آن منحصر است در فعل مضارع.

2- فعل مبنى: فعلى است كه عوامل آخر آنرا تغيير ندهند همچون فعل ماضى.