تذكّر

در فعل امر بين اهل كوفه و بصره اختلاف است:

كوفيون آنرا معرب و مجزوم دانسته و بصريّون معتقدند كه امر مبنى بر سكون است منتهى سكونش همچون جزم بوده كه حركت آخرش را حذف كرده و حرف علّه و نون را نيز آخرش اسقاط مى‌كنيم.

علّت بناء ماضى و حركت بناء

فعل ماضى علّت بنائش آنستكه بر طبق اصل ميباشد چه آنكه اصل در افعال اينستكه مبنى باشند و حركت بنائش فتحه بوده و نه سكون زيرا بواسطه قرار گرفتنش بجاى اسم از اين نظر با آن شباهت پيدا كرده و همچون اسم متحرّك گرديده است.

و مقصود از وقوع ماضى بجاى اسم اينستكه در بسيارى از مواضع ميتوان اسم را برداشت و ماضى را بجاى آن قرار داد مثلا در مثال:

« مررت برجل ضارب» ميتوان گفت:

مررت برجل قد ضرب.

اعراب در مضارع‌

اعراب فعل مضارع سه تا است: رفع، نصب، جزم.

رفع: در وقتى فعل مضارع مرفوع است كه عامل نصبى يا جزمى در ابتداء آن نباشد همچون: يضرب، ينصر، يمنع.

نصب: پس از دخول نواصب بر سر مضارع، آنرا منصوب مى‌خوانند.

كيفيت نصب در فعل مضارع‌

نصب در مضارع باينستكه در صيغه‌هاى مفرد مذكّر و مفرد مؤنّث غائب و مفرد