«ربّ»

بضم راء تشديد باء مفتوحه، حرف جرّ بوده كه شرحش در ضمن حروف جرّ گذشت.

«سين»

حرفى است كه مختص بفعل مضارع بوده و آنرا خالص براى استقابل قرار مى‌دهد.

«سوف»

حرفى است مرادف با سين و فعل استقبال كه مدخول آنست وسيع‌تر از فعل استقبالى است كه مدخول سين مى‌باشد و بعبارت ديگر مدخول سوف مستقبل دور و مدخول سين مستقبل نزديك مى‌باشد.

«سىّ»

اسم بوده و از نظر وزن و معنا همچون « مثل » مى‌باشد.

«سواء»

بفتح سين و الف ممدوده و گاهى بكسر و ضمّ سين و الف مقصوره مى‌آيد و بهر صورت اينكلمه را صفت براى مكان قرار مى‌دهند.

«عدا»

به فتح عين بوده و آنچه در « خلا » گفتيم در آن نيز جارى است‌