« الى » گذارد.

فرق حتّى با واو عاطفه‌

از سه نظر بين آنها فرق است:

1- معطوف به « حتى » داراى سه شرط است:

الف: بايد اسم ظاهر باشد.

ب: يا بايد بعض از مجموعى كه قبل از آنست بوده همچون: قدم الحاج حتّى المشاة.

و يا بايد جزء از كلّى باشد كه پيش از آن قرار گرفته نظير: اكلت السمكة حتى رأسها.

و يا بايد بمنزله جزء باشد مانند: اعجبتنى الجارّية حتى حديثها.

در حاليكه هيچكدام از اين سه شرط در معطوف به « واو » نيست.

2- حتى جملات را عطف نمى‌كند بخلاف « واو » .

3- حتى وقتى بر مجرور عطف نمود جار بايد بر معطوفش داخل شود تا بدين ترتيب بين حتّى عاطفه و جارّه فرق باشد در حاليكه در « واو » اين معنا شرط نيست.

«حيث»

بفتح حاء و سكون ياء و ضمّ ثاء و گاهى حوث نيز استعمال ميشود.

اين كلمه هميشه مبنى بر ضمّ است تا بدين ترتيب تشبيه به غايات شده باشد.

«خلا»

بفتح خاء بر دو قسم است:

1- حرف جرّ كه در مقام استثناء بكار ميرود.

2- فعل متعدّى كه مستثنا را نصب مى‌دهد و فاعلش ضميرى است كه در آن مستتر مى‌باشد.