3- حرف استثناء همچون « الّا » منتهى بر خلاف آن جرّ بمابعدش مى‌دهد و از حروف جارّه محسوب ميشود.

«حتّى»

حرف بوده و براى افاده يكى از سه معناى ذيل مى‌آيد:

1- انتهاء غايت.

2- تعليل.

3- معناى « الّا » .

استعمال «حتى»

حتّى به سه نحو استعمال ميشود:

الف: حرف جرّ بمنزله « الى » .

ب: حرف عاطف بمنزله « واو » .

ج: حرف ابتداء و جمله بعد از آن مستأنفه مى‌باشد.

فرق حتى با الى جارّه‌

از سه نظر بينشان فرق است:

1- مجرور « حتى » بايد اسم ظاهر باشد در حاليكه در مجرور « الى » چنين شرطى نمى‌باشد.

2- در صورت نبودن قرينه بر دخول يا عدم دخول مابعد حتى در ماقبلش حكم به دخول مى‌بايد نمود ولى در « الى » حكم بعدم دخول مى‌كند.

3- از نظر محلّ و موضع هر كدام بمكانى غير از مكان ديگرى اختصاص دارند مثلا گفتن: كتب الى زيد و سرت من البصرة الى الكوفه جايز است در حاليكه بجاى « الى » آوردن « حتى » صحيح نيست.

و از آنطرف گفتن: سرت حتى ادخلها صحيح است ولى بجاى « حتى » نميتوان‌