جوانمرد به دل و سينه خود قبول مى‌كرد و مشتاقانه مى‌كوشيد .

به فرموده برخى از ارباب تحقيق اين حمله شديدتر از حملات ديگر بود و مى‌توان گفت نظير آن اصلا در هيچ حربى واقع نشده نه در قبل و نه در بعد و اساسا چشم روزگار همچو كارزارى نديده و گوش زمانه چنين واقعه‌اى نشنيده، دو سپهسالار امام عليه السّلام يعنى زهير بن قين و حبيب بن مظاهر چنان ثابت‌قدم و رشادتها از خود نشان دادند و در مقابل آن انبوه لشگر كه عدد آنها را خدا مى‌دانست به نحوى ايستادگى كردند كه تا بحال از هيچ دلاور و شجاعتى ديده نشده .

بارى ياران امام عليه السّلام چنان كار را برعمرو بن حجّاج زار كردند و بطورى برشمر و ياران كافرش سخت گرفتند كه در تصوّر نمى‌گنجد، عروة بن قيس و حصين بن تميم كه يكى سركرده تيراندازان و ديگرى سردار سنگ‌افكنان بودند با آن سپاه نامعدود هرچه كردند كه اصحاب و ياران حضرت را از در خيمه‌ها دور كنند و رو به خيام آورند و كار را يكطرفه نمايند ميسّر نشد .

مرحوم مفيد در ارشاد مى‌فرمايد :

قاتل اصحاب الحسين عليه السّلام القوم اشدّ القتال حتّى انتصف النّهار

يعنى اصحاب و ياران باوفاى امام عليه السّلام همچنان قتال و كارزار سختى كردند تا زمانيكه روز به نيمه رسيد عمر بن سعد ملعون حكم كرد از يك طرف حصين با تيراندازان و از طرف ديگر عمرو بن صبيح با سنگ‌اندازان و شمر حرامزاده با پيادگان حمله آوردند، از طرفى ديگر امام عليه السّلام به حمايت اصحاب و احباب پاى در ركاب آورده شمشير آتش‌فشان بدست گرفت از پشت اصحاب تكبير مى‌گفت و حمله مى‌كرد، سپاه كفرآئين اسبهاى انصار الله را پى كرده و سواران را از برج زين به زير كشيدند چون شهسواران مضمار جلادت پياده ماندند دامن پردلى بركمر زده و آستين يلى بالا كشيدند دسته‌هاى شمشيرهاى آتشبار به دست گرفتند و بر