حضرتش مردم را فرمان داد تا وجوب اطاعت از امامان از آل محمّد صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم و وجوب رعايت حقوق‌شان را به هر كس كه ديدند برسانند. و آن جمله را در هيچ مورد ديگرى نفرمود.

حضرتش مردم را فرمان داد تا حقانيت كسى را به گوش عموم برسانند كه تنها او است كه همه آنچه را خداوند به پيامبرش فرستاده به مردم مى‌رساند و نه فرد ديگرى. اى طلحة! آيا نمى‌دانى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم در حالى كه شما گوش مى‌كرديد، به من فرمود: «اى برادرم! كسى جز تو دينم را ادا و ذمّه‌ام را برى نمى‌سازد، تنها تو هستى كه ذمّه‌ام را برى و امانتم را ادا خواهى كرد و بر اساس سنّت من خواهى جنگيد»، هنگامى كه ابو بكر زمامدار شد آيا دينى از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم ادا كرد و ذمّه‌اش را برى ساخت؟ من همه‌شان را گرد آوردم و ديونش را ادا كردم و با خبرشان ساختم كه جز من كسى از حضرتش اداى دين نكند. آنچه را كه ابو بكر به آنان بخشيد، اداى ديون پيامبر نبود، كسى قروض حضرتش را پرداخت كه ذمه‌اش را برى نمود و امانتش را ادا كرد.

همه آنچه را كه از طرف خداوند بر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم نازل شده تنها كسانى مى‌توانند آنها را ابلاغ كنند كه خداوند در كتابش اطاعت از آنان را واجب فرموده و امر به قبول ولايت‌شان كرده؛ اينان امامان هستند كسانى كه هر كه آنان را اطاعت كند خدا را اطاعت كرده و هر كه آنان را نافرمانى كند، خدا را نافرمانى كرده است.

طلحة گفت: راحتم كردى، نمى‌دانستم منظور رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم از آن جمله چيست تا كه برايم تفسير نمودى، خداى از سوى همه امت جزاى خيرت دهد اى ابو الحسن! طلحه گفت: اى ابو الحسن! مى‌خواهم از تو چيزى بپرسم؛ پس از درگذشت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم ديدم كه پارچه‌اى مهر شده درآوردى و گفتى: «اى مردم! از پگاه درگذشت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم سرگرم غسل دادن و كفن نمودن و دفن حضرتش بودم،