دستاوردهاى نهضت كوشيده‌اند و خود به جعل و خلق سند پرداخته‌اند تا حاكميت غاصبانه و ظالمانه خويش را توجيه كنند و براى نااهلان بى‌هويّت و اصل، اصالت و شرافت فطرى و فكرى بسازند.

و اگر مى‌بينيم كه بر فضايل على و آل تأكيد بسيار رفته و در هر روايتى سخن از افضليّت و اعلميّت و ويژگيها و برتريهاى انسانى على است و گاه فضايل اوج گرفته و فراتر از تلقى امروز ما از على و آل است، اين غلوّ به معناى منفى كلمه نيست كه در آن هنگامه فريب و تزوير و جعل و خلق فضيلت، ضرورتى عقيدتى- سياسى بوده چرا كه قداست دروغين مظاهر فريب و تزوير، اعجاب خلق را بر انگيخته بود و سازمان تبليغات خلافت غصب به جعل و خلق شبانه روزى فضايل مظاهر فريب پرداخته بود. و براستى مگر كيست كه على را انسان برتر تاريخ نداند و اين فضايل در همين راستا است. و اگر مى‌بينيم كه در هر روايتى سخن از مبانى رهبرى على و آل است كه گويى هدف اصلى كتاب همين است، تكيه و تأكيد بر بزرگترين، مهمترين، اساسى‌ترين و حياتى‌ترين حقيقت مظلوم و مكتوم اسلام است كه تعيين‌كننده سرنوشت ديروز و امروز و فرداى ما است، حقيقتى كه متمّم و مكمّل رسالت و نبوّت و تعيين‌كننده سرنوشت نهايى انسان مسلمان در تاريخ است.

با وجود بايكوت و طرد و نفى و محو تاريخى اين كتاب، رازى شگفت آن را جاودانه ساخته كه گويى اعجاز خداوندى است. اين كتاب كه به لطف اعجاز، حضور خويش را هماره در تاريخ حفظ كرده، كمتر توانسته مخاطب خويش را بيابد. بديهى است يافتن مخاطب مستلزم داشتن شرايط همسان است، اما با وجود شرايط همسان در صدر و ذيل تاريخ اسلام، آنچه باعث بيگانگى اين كتاب با مخاطبانش شده، شيوه معرّفى و عرضه آن بوده و مى‌باشد. پاسداران اين كتاب در سده‌هاى نخست هجرى شيعيان و علويان كفن بر دوش بوده‌اند. پس از رسميت و حكومت مذهب و حاكميت جناح محافظه كار و اشرافيت علمى بر سرنوشت عقيدتى و جنگهاى فرقه‌اى و تبهكارى خلافت و سلطنت تا