زخم تازيانه و شمشير سوزنده‌تر است، پاسخى نيست و صاحبان و وارثان حقّ و حقيقت و نهضت در ملاء عام و هياهوى عوام كه تماشاچى صحنه شده‌اند كارى نتوانند كرد، آرى اگر در پى چنين هنگامه‌اى از توطئه و فريب و غصب و غارت و درد و رنج، مى‌بينيم كه ناگهان على بن ابى طالب، ابو ذر، سلمان، و ... با نخبگان فرصت طلب غاصب كودتاچى دست به يقه مى‌شوند و به افشاى گذشته و روابط پشت پرده و سازش و كرنش و ضعف و زبونى دوران مبارزه و نهضت مى‌پردازند، اين فحاشى نيست كه كسى را ناخوش آيد، اين رويارويى يك موحّد مؤمن مبارز است كه از پگاه نهضت، رنج و شكنج بسيار ديده و در همه صحنه‌هاى مبارزه و نبرد حضور داشته و اينك مى‌بيند كه با كمال وقاحت و پررويى فرصت‌طلبانى با آن پيشينه پنهان از چشم خلق كه از سر طمع قدرت به نهضت پيوسته و در عين حال خوش زيسته و خوش خورده و خراميده و پروار شده‌اند و در هنگامه مبارزه و نبرد فرار را بر قرار ترجيح داده و تماشاچى بوده و در نهان با دشمن ساخته و كنار آمده‌اند و اينك صاحب و وارث نهضت شده و بر اريكه قدرت تكيه زده‌اند.

و اگر مى‌بينيم كه در جا جاى اين گزارش سرخ، گاه كار به افشاى ماهيّت پشت پرده مظاهر فريب خلق و غاصبان حق كشيده شده، اين فحّاشى نيست بلكه رويارويى صاحبان و وارثان نهضت با اضداد نهضت است كه با تزوير و فريب، چشم و گوش خلق را كور و كر كرده و امتى را در جور و جهل فرو برده و مى‌خواهند تباهى تاريخى بيافرينند. و اگر مى‌بينيم كه پرده از باورهاى عقيدتى- سياسى، مبارزاتى نخبگان برداشته مى‌شود در جهت بيدار ساختن خلق است كه خرناس مى‌كشند و تن به خوارى و ذلّت كودتا داده و نظام جور و جهل جاهلى را مدينه فاضله اسلامى انگاشته‌اند.

و اگر مى‌شنويم كه در مورد سرنوشت ميراث وحى و كيفيّت و كميّت آن نگرانى بسيار وجود دارد و احتمال توطئه و تحريف مى‌رود، اين نگرانى كاملا معقول و منطقى است چرا كه هماره در تاريخ، اضداد نهضتها و غاصبان و قاتلان در جهت محو حقايق و اسناد و