حكم ديگرى را مى‌جويى؟ يا امامى بيرون از خاندان ما مى‌طلبى؟ امامت از آن ابراهيم و ذرّيه او و مؤمنانى است كه پيرو آنهايند و از آيين او روى نمى‌گردانند. و گفت: «و هر كه از من پيروى كند از من است [147].»

اى معاويه، تو را به خدا و پيامبرش و كتابش و ولىّ امر حكيم او از خاندان ابراهيم فرا مى‌خوانم. آن كس كه در برابر خدا به او اقرار كرده‌اى كه به عهدى كه با خداى مى‌بندى وفا كنى، كه (خود گفتى شنيديم و اطاعت كرديم. پس همانند آنان كه پس از آگاهى اختلاف كردند و پراكنده شدند مباشيد و يا مانند آن زن كه چون پنبه خود رشت آن رشته‌ها از نو پنبه كرد مباشيد. تا سوگندهاى خود را وسيله فريب يكديگر سازيد بدين بهانه كه گروهى بيشتر از گروه ديگر است [148].) ماييم همان گروه كه بيشتر است. پس «مانند كسانى كه گفتند شنيديم و حال آنكه نمى‌شنوند مباشيد [149].» ما متابعت كرديم و اقتدا نموديم و در ميان همه مردم جهان اين ويژگى از آن ماست. دلهاى مؤمنان و مسلمانان هواى ما دارند. چنين است دعوت مرد مسلمان. آيا جز اينكه به خدا و كتابى كه بر ما نازل شده ايمان آورده‌ايم و به آيين ابراهيم اقتدا كرده‌ايم و از آن متابعت نموده‌ايم كارى ديگر كرده‌ايم كه كينه ما به دل گرفته‌اى. درود خدا باد بر ابراهيم و بر محمد (ص) و خاندان او.