على (ع) در جواب او نوشت:

اما در آن مورد- اى معاويه- كه برنامه من عيب گرفتى كه بسيار از پدرانم ابراهيم و اسماعيل و ديگر پيامبران ياد كرده‌ام، هرآينه هر كس پدرانش را دوست داشته باشد، فراوان از آنان ياد كند. پس ياد كردن از آنها دوست داشتن خدا و رسول اوست و من بر تو عيب مى‌گيرم كينه‌توزى تو را نسبت به آنها، زيرا دشمن داشتن آنها، دشمن داشتن خدا و رسول اوست. و من دوست داشتن پدرانت را و بسيار ياد كردن تو را از آنان بر تو عيب مى‌گيرم زيرا دوست داشتن آنها دوست داشتن كفر است.

اما اينكه منكر آن هستى كه من نسب به ابراهيم و اسماعيل مى‌رسانم يا خويشاوندى مرا با محمد (ص) انكار مى‌كنى و فضل و حق مرا و فرمانروايى و امامت مرا منكر هستى، آرى، تو هميشه منكر آن بوده‌اى و هرگز دلت ايمان نياورده. بدان كه ما اهل بيت رسول اللّه (ص) هستيم. كافر ما را دوست ندارد و مؤمن كينه ما به دل نگيرد.

همچنين امامت محمد (ص) را انكار كردى و پنداشته‌اى كه او رسول است و امام نيست.

انكار اين امر سبب مى‌شود كه امامت همه پيامبران را انكار كنى ولى ما شهادت مى‌دهيم كه او رسول و امام بود صلى اللّه عليه و آله. زبان تو حكايت از دلت دارد و خداى تعالى گويد. «آيا آنان كه در دلشان مرضى است مى‌پندارند كه خدا كينه‌اى را كه در دل نهفته دارند، آشكار نخواهد كرد؟ اگر بخواهيم، آنها را به تو مى‌نمايانيم تو آنها را به سيمايشان يا از شيوه سخنشان خواهى شناخت و خدا از اعمالتان آگاه است [152].» ما تو را پيش از اين شناخته‌ايم و به دشمنى و حسد تو آگاه بوده‌ايم و مى‌دانيم كه در دل چه بيمارى دارى كه خداوند آن را نمايان ساخته است.

اما در باب اينكه خويشاوندى من با رسول خدا و حق مرا انكار كردى، هرآينه سهم ما و حق ما در كتاب خداست و در تقسيم ما را همراه پيامبر آورده آنجا كه فرمايد: «و هرگاه چيزى به غنيمت گرفتيد، خمس آن از آن خدا و پيامبر و خويشاوندان است [153].» و جاى ديگر: «پس به خويشاوند حقش را بده [154].» آيا نمى‌بينى كه سهم ما با سهم خدا و پيامبر او آمده است و سهم تو با بيگانگان و اگر از اسلام جدا شوى هيچ سهمى نخواهى داشت؟ خدا سهم ما را مقرر داشته و سهم تو را به سبب دوريت حذف كرده است.

تو امامت و فرمانروايى مرا انكار مى‌كنى. آيا سخن خداى تعالى را در قرآن ديده‌اى كه در باره خاندان ابراهيم گويد كه آنان را بر جهانيان برترى داده است [155]. خداوند است كه ما را بر جهانيان فضيلت داد، آيا مى‌پندارى كه تو خود يكى از مردم جهان نيستى؟ يا مى‌پندارى كه ما از خاندان ابراهيم نيستيم؟ اگر اين را انكار كنى محمد (ص) را انكار كرده‌اى كه او از ماست و ما از اوييم. اگر توانى كه ميان ما و ابراهيم (ع) و اسماعيل و محمد و آل محمد، در كتاب خدا جدايى افكنى پس چنان كن.