182. حجيّت خبر واحد

علماى معاصر از اماميه، همچنين جمهور عامه قائل به حجيت خبر واحد هستند. به مبحث «خبر واحد» رجوع شود.

183. حجيّت شهرت‌

به مبحث «شهرت» رجوع شود.

184. حجيّت ظاهر

به مبحث «ظاهر» رجوع شود.

185. حجيّت ظنّ‌

به مبحث «ظن» رجوع شود.

186. حجيّت قول لغوى‌

به مبحث «قول لغوى» رجوع شود.

187. حديث‌

حديث در لغت كلامى را گويند كه به‌وسيله گفتن يا نوشتن براى ديگرى نقل مى‌شود، و در اصطلاح سنت گفتارى و قولى را حديث نامند. [1] بنابراين حديث، خبر و روايت همگى مترادف يكديگر هستند.

بعضى حديث را به آنچه از معصوم رسيده باشد اختصاص داده‌اند، و خبر را به آنچه از غير معصوم. لذا تاريخ‌نويس را «اخبارى»، و هركس را كه در كار بررسى سنت پيامبر و ائمه باشد «محدث» نامند. [2] برخى در تفاوت بين حديث و سنت گفته‌اند: «حديث به مطلبى مى‌گويند كه از پيامبر حكايت شود.» اما سنت عبارت است از عمل پيامبر. پس حديث جنبه علمى و سنت جنبه عملى دارد. [3]

حديث قدسى به كلام خداوند اطلاق مى‌شود. فرق حديث قدسى با قرآن اين است كه قرآن براى تحدى (به مبارزه طلبيدن) و اعجاز نازل شده. به‌خلاف حديث قدسى. اعم از اينكه معصوم آن را از خدا به‌وسيله فرشتگان گرفته باشد، يا از كتب انبياء گذشته نقل كند. [4]