برخى از كتابهاى ايشان به دست ما رسيده است.[1]

اسماعيليان يمن:

اولين مكانى كه دعوت اسماعيليه بطور گسترده‌اى انتشار يافت، يمن بود.

داعى اسماعيلى، حسين بن حوشب، ملقب به منصور اليمن توانست در دعوتش در يمن كامياب شود و در قبايل يمنى نفوذ كرده مذهب اسماعيلى را در آنجا تثبيت نمايد و سپس به نام امام مستور رهبرى اين سرزمين را به عهده بگيرد و با آن قلاع و دژها را فتح و بر قسمتى از زمين سيطره پيدا كند و براى اولين بار در تاريخ، در اين قسمت از كره خالى حدود 31 سال قبل از دولت بزرگ فاطميان، يك حكومت شيعى اسماعيلى بپا كند. يكى از كسانى كه ابن حوشب را در دعوتش همراهى مى‌كرد، على بن فضل بود. به اعتقاد ابن خلدون اين فرد (على بن فضل) اهل يمن و از مردم جند و از كسانى بوده است كه شيفته دعوت اسماعيليه مى‌شود و سپس به سلميه مى‌آيد تا از امام محمد حبيب، ديدار كند. و چون قصد بازگشتن به يمن مى‌كند، امام، ابن حوشب را به همراه او به يمن مى‌فرستد.

از سخنان ابن خلدون فهميده مى‌شود كه قبل از ورود ابن حوشب به يمن دعوت اسماعيليه در اين سرزمين داراى ريشه‌هايى بوده است. زيرا ابن خلدون وقتى از دعوت اسماعيليه سخن مى‌گويد چنين اظهارنظر مى‌كند: «در يمن گروهى بوده‌اند معروف به بنى موسى، و شخصيت ديگرى در اين سرزمين بوده است معروف به على بن فضل، على به ديدار امام حبيب [به سلميه‌] آمد كه امام حبيب رستم را با او به يمن روانه كرد.»

[1]أدب مصر الفاطمية، ص 41- 42.