كسى است كه امام سوم از امامان دوره ستر (حسين بن احمد بن عبد الله) او را براى نشر دعوت اسماعيلى به يمن فرستاد.

2- داعى فيروز كه در زمان مهدى قبل از ظهورش، در مغرب مقام داعى الدعاتى را داشته و از بزرگترين و محترمترين و والامقام‌ترين مردم نزد امام اسماعيلى بوده است. كليه داعيان، از فرزندان او و زير دست او بوده‌اند. او باب الابواب به سوى امامان اسماعيلى است.

3- ابو جعفر جزرى كه از داعيان بزرگ بود و نزد مهدى منزلت بالايى داشت. وقتى مهدى از سلميه فرار كرد او را مسؤول حفظ خانواده خود قرار داد.

اين داعى پس از آنكه مهدى رقاده را فتح كرد در اين مكان درگذشت. به هنگام فرار مهدى به مغرب داعى مصر فردى بود به نام ابو على داعى كه رئيس داعيان مصر بود. جعفر بن منصور اليمن همين ابو على را در كتابش تحت عنوان «الفترات و القرانات» با لقب شيخ اجل مفيد، ذكر كرده است. او يكى از شاگردان فيروز و شوهر دخترش بوده است كه محمد، ابو الحسين بن ابى على داعى كه با امامان اسماعيلى نظير المهدى بالله، القائم بامر الله، المنصور بالله و المعز لدين الله به منزلت بالايى رسيد و داعى الدعاة شد، فرزند اوست. در كتاب «استتار الامام» آمده است كه شمارى از داعيان براى جستجو از امام مستور گرد هم آمدند. اينان عبارت بودند از ابو غفير، ابو سلامه، ابو الحسن بن ترمذى، جياد خثعمى، احمد بن موصلى و ابو محمد كوفى كه چيزى از هيچيك از آنها نمى‌دانيم.

اما در دوره ظهور امامان- كه با ظهور مهدى در مغرب آغاز مى‌شود تا انقراض حكومت فاطميان- اسامى تعداد زيادى از داعيان اسماعيلى و همچنين‌