كثرت اين جنگها خسته شد و در سال 1260 ه ميان انگليسى‌ها و بلوچ وساطت كرد و به بلوچ‌ها توصيه كرد كه در قبال دريافت مقررى و حقوق منظمى از انگليسى‌ها، در مقابل سرزمينهايى كه آنها مى‌خواهند، كوتاه بيابند. به اين ترتيب خان كلات (نصير خان دوم) تحت قيموميت انگلستان درآمد.»

سيد احمد ديوان بيگى شيرازى در مورد حمل جنازه حسن على شاه معروف به عطا شاه يا آقا خان و برپايى مقبره‌اى براى او چنين مى‌نويسد:

«بعد از رحلتش خواستند جنازه‌اش را به عتبات حمل عاليات نمايند.

مريدين اجماع كرده نگذاشتند و مبلغى گزاف پيشكش به على شاه دادند و ديد چاره قوم خويش را نمى‌نمايد، لابد تمكين كرد كه در همان بمبئى دفن نمايد.

مى‌گويند قريب يك لك روپيه از نثارى كه عامه مريدين بر جنازه او ريختند، از قبول وجه و حلى و زيور زنان و دختران و نوعروسان جمع شد كه جزو خزانه على شاه گرديد. به‌علاوه مبلغى گزاف مريدان به كارگزاران دولت انگليس پيشكش داده مرخص شدند كه بر سر مضجعش عمارت عالى و قبه و بارگاه و ايوان و صحن بسازند.»[1]

استتار امامان اسماعيلى:

اسماعيل در سال 145 ه در زمان حيات پدرش جعفر صادق (ع) در گذشت. پس از مرگ اسماعيل، پيروانش معتقد شدند كه امامت بايستى پس از

[1]حديقة الشعراء، تأليف سيد احمد ديوان بيگى شيرازى، تصحيح دكتر عبد الحسين نوايى، ج 2، ص 1213.