روانه كرد. دو گروه با يكديگر برخورد كردند و نبردهاى چندى بينشان در گرفت. آقا خان چهارده ماه تلاش مستمرى كرد تا كرمان را فتح كند اما فايده‌اى نبرد. در اين مدت نبردهاى فرسايشى متعددى ميان ياران آقا خان و نيروهاى دولتى در نواحى مختلف كرمان از قبيل: بابك، احمدى، لار، اسفند و جيرفت روى داد و شمار زيادى از دو طرف به قتل رسيدند. آقا خان در اين نبردها با شجاعت تمام مى‌جنگيد تا آنجا كه در يكى از آنها، اسفنديار خان، فرمانده نيروهاى دولتى را از پاى درآورد.

آقا خان پس از آنكه ديد تلاشهايش براى فتح كرمان فايده‌اى ندارد، زمستان سال 1255 ه به طرف بندر عباس و بندر ميناب رو كرد. در آنجا انگليسى‌ها تعدادى توپ و زرادخانه‌هاى بزرگى از اسلحه جمع‌آورى كرده بودند كه آقا خان آنها را از انگليسى‌ها گرفت و اين‌بار با نيرويى بزرگ و قلبى مطمئن براى فتح كرمان بازگشت. پس از تلاشهايى سخت، نيروهاى دولتى شكست ناگوارى در «ايگان»، منتهى‌اليه نرماشير، به او وارد ساختند. آقا خان پس از اين شكست عقب‌نشينى كرد و از راه كوير لوت به نيروهاى انگليسى و بلوچ كه آنها نيز در كنار انگليسى‌ها با نيروهاى دولتى مى‌جنگيدند، پيوست.

در كتاب خاطرات آقا خان تحت عنوان «عبرت‌افزا» چنين آمده است:

«آقا خان مطلع شد كه خان كلات تصميم دارد حمله‌اى شبانه بر عليه نيروهاى انگليسى انجام دهد و ژنرال انگليسى را به قتل برساند. بدين جهت مراتب را به اطلاع اين ژنرال رساند و او هم تغيير مكان داد و به اين وسيله از نقشه خان جان سالم بدر برد. پس از اين، آقا خان به همراه يارانش دوشادوش نيروهاى انگليسى به نبرد با بلوچ‌ها در قندهار و بلوچستان پرداخت و همچنان به اين كار ادامه داد تا اينكه بالاخره از