شبانه روز، زيارت اربعين در روز بيستم ماه صفر در كربلا، انگشتر به دست راست كردن، پيشانى بر خاك ساييدن و آشكارا بسم اللّه الرحمن الرّحيم گفتن. سپس علّت استحباب زيارت امام حسين عليه السلام را در روز اربعين، كه روز ورود جابر به كربلاست، بيان مى كند. [1]
آنچه سبب امتياز و برجستگى اين تفسير است، احاطه مؤلف بر تاريخ و سيره پيامبر و احاديث مربوط به مسائل مختلف دينى است و به همين علت است كه ـ به مناسبت ـ به عرصه هاى مختلف وارد مى شود و حق مطلب را در هر يك بيان مى دارد و گاهى حوادثى را ذكر مى كند كه در كتب ديگر كمتر يافت مى شود؛ از جمله واقعه يوم الصريخ كه آن را در ذيل اين آيه آورده است: «فَسَوْفَ يَأْتِي اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِينَ يُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ» [2] ابتدا ماجراى غزوه خيبر و فتح قلعه آن توسط امير مؤمنان عليه السلام و شعر حسان بن ثابت را در اين خصوص بيان مى كند:
۰ وكان عليٌّ مُرمدَ العين يبتغيدواءً فلمّا لم يُحسَّ مداوياً [3] ۰
۰ رماه رسول اللّه منه بتفلةٍفبُورك مرقّياً وبورك راقياً [4] ۰
۰ و قال سأعطي الراية اليوم صارماًكميّاً محبّاً للرسول موالياً [5] ۰
۰ يُحبّ الإله والإله يُحبّهبه يفتح اللّه الحصون الأوابيا [6] ۰

[1] تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۱، ص ۱۳۵ ـ ۱۳۶.

[2] مائده (۵): ۵۴.

[3] على در آن هنگام به چشم درد مبتلا بود و به دنبال دارو بود و علاج كننده اى نمى يافت.

[4] در اين هنگام پيامبر، آب دهنى به چشم او ماليد؛ پس چه فرخنده دارويى و چه فرخنده طبيبى بود.

[5] و فرمود: پرچم سپاه را در اين روز به دست فرزانه دلاور و برّنده اى خواهم داد كه دوست نزديك پيامبر خدا است.

[6] او خدا را دوست دارد و خدا او را دوست دارد و خداوند دژهاى مستحكم و تسخيرناپذير را به دست او باز مى كند.