احاديث نيز در اين زمينه بسيار است؛ از جمله اين فرموده پيامبر عليه السلام كه: «اگر جز روزى از دنيا باقى نمانده باشد، خداوند آن روز را آن قدر طولانى مى گرداند كه مردى از اهل بيت من ظهور كند كه هم اسم و هم كنيه من است. او زمين را از عدل و داد پر مى كند؛ همان گونه كه قبلاً از ظلم و ستم پر شده بود»؛ و اين اوصاف جز در حضرت مهدى(عج) جمع نمى شود. سپس مى گويد: هر زمان كه به آيه اى با اين مضمون برمى خوريم، اخبار و احاديث مربوط به آن را هم بررسى مى كنيم. [1] در اين تفسير، در مورد مسئله هدايت و گمراهى، بحثهاى طولانى و در عين حال مفيدى وجود دارد كه اين مسئله را از همه جهت مورد بررسى قرار داده است [2] و مواضع مورد اختلاف را نيز رها نكرده است؛ بلكه به تفصيل به بيان آن پرداخته و موضع شيعه اماميه را در خصوص هر يك روشن كرده است؛ به عنوان نمونه، در تفسير آيه «وَإِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لاِدَمَ فَسَجَدُوا» [3] انواع سجده ها را بيان مى كند؛ از جمله سجده هاى نماز كه ركن نمازند؛ سجده سهو، سجده شكر، سجده قرآن كه در چهار موضع، كه عبارت اند از: الم تنزيل، حم سجده، نجم و اِقرَأ، واجب و در يازده موضع مستحب است؛ كه مجموعاً از نظر شيعه پانزده مورد سجده است. اما از نظر شافعيان، مواضع سجده در قرآن چهارده مورد است كه همگى مستحب هستند. سپس احكام سوره هاى عزائم (سوره هاى داراى آيه سجده) را از نظر شيعه بيان مى كند و مواضع سجده سهو را در نماز مشخص مى نمايد و ديدگاههاى ديگر مذاهب را نيز در همه موارد يادآور مى شود.
وى مى گويد: نشانه هاى پنج گانه مؤمن عبارت است از: ۵۱ ركعت نماز در

[1] تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۱، ص ۶۴.

[2] ر.ك: تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۱، ص ۱۱۴ ـ ۱۱۵. بحث «ضلال و اضلال» در ذيل آيه {Q} «يُضِلُّ بِهِ كَثِيراً وَيَهْدِي بِهِ كَثِيراً وَما يُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفاسِقِينَ» {/Q} . بقره (۲): ۲۶.

[3] بقره (۲): ۳۴.