چنين گفتند: الا ان يعفون الاّ كه زنان عفو بكنند، هيچ هانگيرند» (ج ۱، ص ۴۰۵).
«رسول حربه از دست حارث بن الصمة هاگرفت و حربه بر گردن او زد» (ج ۱، ص ۶۶۱، به اختصار).
« «وَ قالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبادِكَ نَصِيباً مَفْرُوضاً» و گفت يعنى شيطانها گيرم از بندگان تو نصيبى مقدر مقطوع» (ج ۲، ص ۴۸).
«مردم دست به پشت اوها مى زدند و او را مى انداختند و او واپس مى نگريد» (ج ۱، ص ۵۴۱).
و ديگر لغات نادره ذيل:
انزله كردن، يعنى نازل كردن آيه يا كتابى آسمانى من جانب اللّه . واضح است كه اصل اين كلمه از ماده نزول عربى مأخوذ است، ولى اين چه اصطلاحى و چگونه اشتقاقى بوده، معلوم نشد؛ مثال:
«رسول صلى الله عليه و آله روى به جهودان كرد و گفت به آن خداى كه تورات به موسى انزله كرد، كه در اين تورات نعت و صفت من مى يابيد» (ج ۱، ص ۲۲۶).
«خداى تعالى پيغامبران را به بازى نفرستاد و كتابها به هرزه انزله نكرد» (ج ۱، ص ۴۳۷).
«و در خبر هست كه خداى تعالى در بعضى كتب انزله كرد: انا ملك الملوك و مالك الملك قلوب الملوك و تواصيهم بيدى ـ الخ» (ج ۱، ص ۵۳۶).
«نجاشى به ايشان گفت: به آن خداى كه انجيل بر عيسى انزله كرد، كه بگوى تا در كتابها از ميان عيسى و قيامت هيچ پيغمبرى مى يابى» (ج ۱، ص ۵۸۳).
«خداى تعالى اين آيه در بلعم باعور انزله كرد و طرفى از حديث او با رسول بگفت» (ج ۲، ص ۴۸۸).
«سپاس خداى را كه مرا به كافة الناس فرستاد به بشارت و انذار و قرآن بر من انزله كرد» (ج ۳، ص ۳۱۴).