الجنان و مجمع البيان آورده اند كه وقتى گفته مى شود: «ادليت الدّلو، اذا ارسلتها فى البئر» و گاهى كه گفته مى شود: «دلوتها، اذا اخرجتها»؛ و تبيان به عكس اين معنى، كه در روض الجنان و مجمع البيان است، آورده كه وقتى گفته شود: «دلوت الدّلو فى البئر، اذا ارسلتها» و وقتى بگويند: «ادليتها اذا انتزعتها من البئر» و با مراجعه به معاجم لغوى و دقّت در آنها به دست آمده كه آنچه شيخ ابوالفتوح و طبرسى رحمه الله ذكر كرده اند، صحيح تر است، نه آنچه شيخ در تبيان آورده است.
در آيه ۲۲۳ سورة البقره «وَ لا تَجْعَلُوا اللّهَ عُرْضَةً لِأَيْمانِكُمْ» ، مفسّران قديم و جديد، دو معنى براى «عرضه» ذكر كرده اند: اولى حاجز و مانع، و دوم در معرض قرار دادن. ولى در اينكه اين واژه را از چه بگيريم، در تبيان و مجمع البيان تعرّضى نيست؛ ولى در روض الجنان (ج ۳، ص ۲۴۵ ـ ۲۴۶) فرمود: اصل آن يا از عُرض است و هو الجانب، يا از عَرض مصدر عرضتُ عليه الأمر. و در همان معانى كه قوم گفته اند در روض الجنان شواهد بيشترى است كه در دو تفسير تبيان (ج ۲، ص ۳۴۵) و مجمع البيان (ج ۲، ص ۳۲۱) نيست.
در آيه ۱۳ سورة آل عمران در لغت رأى به مناسبت رأى العين در آيه كريمه، مرحوم شيخ ابوالفتوح در روض الجنان (ج ۴، ص ۲۰۳) نكاتى نقل فرموده كه در تبيان (ج ۲، ص ۴۹) و مجمع البيان (ج ۲، ص ۴۱۵) نيست. شيخ ابوالفتوح با دقّت خاص خويش، درباره اين واژه فرموده: رؤيت مربوط به ديدن به چشم ظاهرى است و رأى مربوط به رؤيت دل است و رؤيا به معنى رؤيت در خواب، و شواهدى ذكر فرموده است. و در بسيارى از لغات تبيان و روض الجنان و مجمع البيان، اصل مطلب را به يك اندازه دارند؛ ولى از نظر شواهد و تحليل مطلب در حدّ روض الجنان نيستند.
در آيه ۷۹ سورة آل عمران كه كلمه ربّانيّين به كار رفته، در تبيان (ج ۲، ص ۵۱۱) و مجمع البيان (ج ۲، ص ۴۶۵)، براى اين كلمه، كه منسوب به ربّ يا ربّان است،