الجنان (ج ۱، ص ۱۲۰) آن معنى را كه در تبيان است با ذكر شاهد از شعر آورده، به اضافه معنى اصل كلمه كه «اخفاء» است. مضافاً به اينكه فرموده: نهانخانه را مخدع گويند. پس روض الجنان از هر دو تفسير مطلب را مبسوط تر آورده است.
در آيه ۴۹ سورة البقره در لغت ذبح در تبيان (ج ۱۱، ص ۲۲۱) و مجمع البيان (ج ۱، ص ۱۰۵) اين لغت را به معنى شقّ آورده اند؛ ولى در روض الجنان (ج ۱، ص ۲۷۰) اين معنى را آورده، به اضافه دو معنى ديگر: فتّ (خرد كردن)، و شكستن.
در آيه ۱۰۲ سورة البقره در لغت سحر: تبيان (ج ۱، ص ۳۷۲) ريشه اين لغت را خفاء دانسته است و روض الجنان (ج ۲، ص ۷۹) هم آن را آورده و هر دو تفسير در اين باره بسط سخن داده اند؛ ولى شيخ ابوالفتوح اين معنى را (خفاء) به عنوان جامعى ذكر مى كند و ساير معانى را به اين جامع برمى گرداند كه اين دقّت در تبيان نيست و مجمع البيان (ج ۱، ص ۱۷۰) هم كمتر از تبيان دارد و با وجودى كه در تبيان مطلب مبسوط آمده است، سخنى در روض الجنان است كه در تبيان نيست و آن اين است:
«اصل كلمه (سحر) در لغت پوشيدگى است و شُش را براى آن سَحر گويند كه پوشيده باشد در شكم، و سَحَر را براى آن گويند كه آخر شب كه صبح برخواهد آمدن، تاريك تر باشد. و بيانى كه به حدّى رسد كه ديگران ندانند چنان بيان كردن، سِحر خوانند آن را؛ براى آنكه وجه آن پوشيده باشد و هر كس چنان نداند گفتن... . و سِحر آمده است به معنى علم به كارى پوشيده».
پس شيخ ابوالفتوح استادانه تر در اين كلمه داد سخن داده و مطلب را رسانده است.
در آيه ۱۰۹ سورة البقره در لغت «حسد» در تفسير تبيان (ج ۱، ص ۴۰۶) و مجمع البيان (ج ۱، ص ۱۸۴) معناى اصطلاحى حسد را ذكر كرده اند و ريشه اين واژه را به دست نداده اند؛ ولى در روض الجنان (ج ۲، ص ۱۰۷) مرحوم شيخ