اعلام القرآن - فرهنگ و معارف قرآن - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : اعلام القرآن نویسنده : فرهنگ و معارف قرآن جلد : 1 صفحه : 385

12. «أفَمن وَعَدنه وعداً حَسَناً فَهو لقيه، كَمن متَّعنه مَتعَ الحيوةِ الدُّنيا ثُمّ هو يَومَ القيمةِ مِن‌المُحضَرينَ‌/ آيا كسى كه به او وعده‌اى نيكو داديم و او به آن خواهد رسيد، مانند كسى است كه به بهره زندگانى دنيا بهره‌مندش ساخته‌ايم؛ سپس او در روز قيامت، از حاضر شدگان در صحنه عذاب است؟» (قصص/ 28، 61) با همه اختلافى كه در شأن نزول آيه وجود دارد، نام ابوجهل، به صورت مصداق‌ «من متّعنه»، برجسته‌تر است. [1]
13. ابوجهل با شنيدن شجره ملعونه در قرآن (اسراء/ 17، 60) كه به گفته مفسّران، درخت زقّوم است، به طعنه مى‌گفت: چگونه ممكن است درختى در آتش باشد، با اين‌كه آتش آن را مى‌سوزاند؟ و نيز مى‌گفت: رفيق شما پيامبر] مى‌گويد: آتش جهنم سنگ را مى‌سوزاند و آتش‌گيره آن را مردم و سنگ مى‌داند: «وَقودُها النّاسُ و الحِجارَةُ».
(بقره/ 2، 24) [2] خداوند در آيه 60 اسراء/ 17 مى‌فرمايد: آن را آزمونى براى مردم قرار داده‌ايم و در آيات 64- 65 صافات/ 38 مى‌فرمايد: آن درختى است كه از ژرفاى دوزخ برمى‌آيد و ميوه‌اش گويى سرهاى شياطين است: «إنّها شَجَرةٌ تَخرُجُ فِى أصلِ‌الجَحيمِ* طَلعُها كأنَّه رُءُوسُ الشَّيطينِ» و آن، غذاى گناه‌كاران است: «إنّ شَجرتَ الزَّقُّومِ* طَعامُ الأَثيمِ* كَالمُهلِ يَغلى فِى البُطون* كَغَلىِ الحَميمِ‌/ همانا درخت زقوم، خوراك گناه‌كاران‌] است كه مانند فلز گداخته در شكم‌ها مى‌جوشد؛ چون جوشيدن آب گرم».
(دخان/ 44، 43- 46)
14. اسراء/ 17، 73: «و إن كادُوا لَيَفتِنونَك عَن الَّذى أوحَينا إليكَ لِتَفتَرِى عَلينا غَيرَه و إذاً لاتَّخذوكَ خَليلًا». سيوطى از قول ابن‌عبّاس آورده است كه ابوجهل، اميّة بن‌خلف و ديگر سران قريش نزد پيامبر آمده، گفتند: خدايان ما را بپذير تا در آيينت درآييم. [3] گويا پيامبر از جدايى قوم خويش نگران بود و اسلام آوردن آنان را دوست مى‌داشت كه آيه پيشين و دو آيه ديگر نازل شد و حضرت را از گرايش به آنان برحذر داشت: «و لَولا أن ثَبَّتنكَ لَقد كِدتَّ تَركَنُ إليهم شَيئاً قَليلًا/ و بسا نزديك بود تو را از آن‌چه بر تو وحى مى‌كنيم، به حيله غافل كنند تا غير از آن را بر ما بربندى و آن‌گاه بى‌گمان تو را دوست گيرند و اگر گامت را استوار نداشته بوديم، چه بسا نزديك بود اندك گرايشى به آنان بيابى».
(اسراء/ 17، 74)
15. «و قالوا لَن نُؤمِنَ لَكَ حَتّى‌ تَفجُر لَنا مِن الأرضِ يَنبوعاً* أو تُسقِطَ السَّماءَ

[1]. جامع‌البيان، مج11، ج 19، ص 119- 120؛ مجمع‌البيان، ج 7، ص 408
[2]. جامع‌البيان، مج9، ج 15، ص 143
[3]. الدرالمنثور، ج 5،ص 318

نام کتاب : اعلام القرآن نویسنده : فرهنگ و معارف قرآن جلد : 1 صفحه : 385

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست