و براى همين اجازه حضور در نبرد نيافته است. اين بود كه على عليه السلام به حضور رسول خدا رسيد [1] و پيامبر در آن ديدار، رسماً اميرمؤمنان عليه السلام را برادر خود معرفى كرد و فرمود: «يا علي أما ترضى بأنك وزيري و وصيّي و خليفتي و قاضي ديني و منجز وعدي، لحمك لحمي و دمك دمي و أنت منّي بمنزلة هارون من موسى إلاّ أنه لا نبي بعدي».
پس از اين جملاتِ پيامبر، على عليه السلام فرمود: «رضيتُ، رضيتُ، رضيتُ»، و به مدينه [2] برگشت و در اثر حضور اميرالمؤمنين در مدينه، توطئه منافقين شكست خورد و پس از بازگشت پيامبر از نبرد تبوك، آيات مسجد ضرار [3] نازل، و پيامبر مأمور تخريب مركز توطئه منافقان شد. [4]
۴. ظرافت ديگر تفسير ابوالفتوح اين است كه مفسر بزرگوار سعى نموده كه مناقب اهل بيت عليهم السلام را از طريق راويان اهل سنت نقل نمايد؛ به عنوان مثال امام ثعلبى صاحب تفسير الكشف و البيان ناقل روايتى است كه در شأن نزول آياتى كه در مورد مقام و موقعيت اهل بيت عليهم السلام [5] وارد شده است. جالب اين است كه ثعلبى از بزرگان اهل سنت شمرده مى شود، اما وقتى كه او روايات تاريخى مربوط به اهل بيت عليهم السلام را مطرح مى كند، بر وى خرده گرفته مى شود؛ تا جايى كه گاهى او را به عنوان ناقل روايات،

[1] توبه (۹): آيات ۱۰۷ ـ ۱۰۸؛ ر.ك: تاريخ المدينة المنورة، ج ۱، ص ۵۴ .

[2] گزينه روض الجنان، ص ۶۳.

[3] توبه (۹): آيات ۱۰۷ ـ ۱۰۸.

[4] ر.ك: المغازى، ج ۲، ص ۱۰۴۵ و ۱۰۷۳؛ بحار الأنوار، ج ۲۱، ص ۲۵۲ ـ ۲۵۴.

[5] اين روايت در مورد على، فاطمه، حسن، حسين عليهم السلام و فضه خادمه آنان مى باشد كه خلاصه آن اين است: حسنين مريض شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله به همراه اصحاب به عيادت دو نور ديدگانش رفت و به على عليه السلامفرمود: اگر براى شفاى اين دو گل بهشتى نذرى كنى، ان شاءاللّه خداوند شفايشان مى دهد. على عليه السلام نذر كرد كه سه روز روزه بگيرد و به دنبال او همه اهل خانه همين را گفتند. پس از بهبود اين دو نور الهى، خواستند كه به نذر خود عمل كنند، اما بدون سحرى روزه گرفتند و در هر سه روز طعام خود را به نيازمندان دادند و چون روز چهارم طعامى نداشتند كه ميل كنند و گرسنگى امان از كفشان برده بود، آيات پنجم تا دوازدهم سوره انسان در شأن و مقام آنان نازل شد.