فردى غير ثقه مى دانند. [1]
اين بخش از كتاب، با ذكر فضيلتى از امام باقر عليه السلام پايان مى پذيرد.
به هر حال، بخش دوم كتاب با عنوان قصه ها، حكايتها، روايتها و نكات اخلاقى و دينى شروع شده است و تحت اين عنوان داستانهاى بسيار قرآنى، تاريخى و اشارى آمده است. [2]
ذكر داستانها در بخش دوم، با داستان اصحاب فيل به اتمام مى رسد كه نسبت به بيشتر اين قصه ها با تفصيل بيشترى آمده و گوينده داستان جمعى از صحابه و تابعين ذكر شده اند و منبع آن محمد بن اسحاق مورخ.
۵. آداب معاشرت. ابوالفتوح مواردى از آداب معاشرت را نيز در تفسير خود آورده است؛ از جمله: رد نكردن سائل، احترام به مؤمن فقير، حق زن، طلاق زن، بخشش بدون منت، حقوق همسايه، مزاح، آداب سلام كردن و ضرورت و فايده ازدواج. [3]
۶. جنبه اعتقادى داستانها. بخشى از داستانها مربوط به احوال آخرت و كيفيت قيامت و عذاب قبر است. محقق گرامى مواردى را كه از مرگ و آخرت در تفسير آمده، جمع كرده است؛ از جمله مرگ، دنيا و آخرت، نور قيامت. [4]
۷. جنبه تاريخى داستانها. پاره اى از داستانهايى كه آقاى احمدى گردآورى كرده، جنبه تاريخى دارد. وى گاهى منابع آن را نيز ذكر مى كند. اين موارد تاريخى چنان گسترده است كه تا زمان خود مفسر را زير پوشش خود قرار مى دهد و شامل چند قسمت مى شود:
الف) قبل از اسلام: اين قسمت شامل موارد تاريخى و حوادث عبرت آموز است كه

[1] الكشف و البيان، ج ۱، ص ۵ ـ ۱۱.

[2] به عنوان نمونه: ر.ك: گزينه روض الجنان، ص ۱۲۱ ـ ۱۲۳، ۱۳۱، ۱۳۵، ۱۳۹، ۱۴۳، ۱۴۷، ۱۶۷، ۱۶۸.

[3] ر.ك: همان، ص ۱۹۹، ۲۰۹، ۲۶۰، ۲۶۳، ۲۶۴.

[4] همان، ص ۲۰۹، ۲۳۲ ـ ۲۳۳.