ج‌

- قول هر كدام كه بيشتر محلّ وثوق و اعتماد مى‌باشد مقدّم است و اگر از نظر وثاقت و اطمينان، مساوى هم باشند قول هر دو از بين مى‌رود و حال اگر ممكن باشد بايد به خود مجتهد و يا رساله او مراجعه كرد و اگر ممكن نبود مى‌توان به هر يك از اين دو قول، كه موافق احتياط است عمل كرد و مى‌توان عمل به احتياط نمود.

س 28

- با اختلافاتى كه مجتهدين از نظر فتوى در نجاسات و مطهّرات و ذبيحه و امثال آن دارند تكليف مقلّدين آنان در معاشرت با يكديگر چيست و آيا بايد از همديگر اجتناب نمايند يا نه؟.

ج‌

- معاشرت مقلّدين با يكديگر اشكال ندارد و اختلاف به نحوى كه موجب توليد اين اشكالات شود نادر است.

س 29

- اگر در حال نماز بفهمد كه مرجعى كه از او تقليد مى‌كند فوت كرده آيا نمازش باطل مى‌شود يا نه؟.

ج‌

- باطل نمى‌شود.

س 30

- آيا جائز است كه مسأله دان، جواب مسائلى را كه مردم از او مى‌پرسند طبق فتواى مجتهدى كه خودش از او تقليد مى‌كند بگويد يا بايد از فتواى مجتهدى جواب دهد كه سؤال كننده، از او تقليد مى‌كند؟.

ج‌

- بايد رأى مجتهدى را كه سائل از او تقليد مى‌كند بگويد.

س 31

- اعلم و مفتى و مجتهد، معصوم است يا نه؟.

ج‌

- از بنى آدم غير از انبياء و ائمّه طاهرين صلوات اللَّه عليهم اجمعين و حضرت فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها عصمت كس ديگر، ثابت نيست و اعلم و مفتى بايد عادل باشد.

س 32

- آن مرجع عالى قدر مرقوم فرمايند كه چرا علماء و مراجع تقليد و پيشوايان مسلمين در يك زمان و عصر، از يك نفر بيشتر هستند، در صورتى كه در زمان حضرت پيغمبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و بعد از آن حضرت در زمان امامان، يك نفر بعنوان امام و پيشواى مؤمنين، حكومت مى‌كرد خواهشمند است مرا راهنمايى كنيد.