دين و دنيا

تاريخ در بستر حيات بشرى، هماره نقش و تأثير مهم دين در عرصه هاى مختلف اجتماعى را نشان مى دهد. دعوت به توحيد و رهايى از اسارت و بندگى بيگانگان كه از مهم ترين اهداف برانگيختن پيامبران است، نه تنها در سعادت اخروى انسان مؤثر است كه در چگونگى زيستن دنيوى نيز تأثير فراوانى بر جاى مى گذارد.

پرسش ارتباط دين و دنيا و نقش كاركرد گرايانه و ساختار گرايانه ى دين بر نهادهاى گوناگون دنيا، پرسشى است كه با پيدايش عصر رنسانس در مغرب زمين زاييده شد و به دنبال آن در اين ديار نيز آهنگش نواخته گرديد و با تأثير پذيرى از ده ها عامل معرفت شناختى و جامعه شناختى و فرهنگى به استقبال انديشه ى جدا انگارى دين از دنيا رفت.

مبادى تصورى مسئله كه قبل از ورود به اصل بحث، تبيين آن ها ضرورت دارد، عبارتند از:

مفهوم دين، مفهوم دنيا، مفهوم سكولاريسم و مفهوم سكولاريزاسيون; تعاريف مختلف دين در گفتار دوم اين نوشتار به تفصيل گذشت و روشن گشت كه دين مجموعه اى از معارف، عقايد، احكام، اخلاق و در يك كلام « ما جاء به النبى » است كه خداوند از طريق وحى و متون مقدسى چون كتاب و سنّت، جهت هدايت انسان ها به پيامبران نازل كرده است. دنيا در لغت از ماده ى « دُنُوّ » به معناى نزديكى يا از ريشه ى « دنى » به معناى پستى و دنائت و مرحله ى نازله از حقيقت هستى، اشتقاق يافته است.[1]