19- و (در آغاز) همه مردم امت واحدى بودند سپس اختلاف كردند، و اگر فرمانى از
طرف پروردگار تو (در باره عدم مجازات سريع آنان) نبود، در آنچه اختلاف داشتند ميان
آنها داورى مىكرد.
تفسير:
اين آيه به تناسب بحثى كه در آيه قبل در زمينه نفى شرك و بت پرستى گذشت اشاره
به فطرت توحيدى همه انسانها مىكند و مىگويد:" در آغاز همه افراد بشر امت
واحدى بودند" و جز توحيد در ميان آنها آئين ديگرى نبود (وَ ما كانَ النَّاسُ إِلَّا أُمَّةً واحِدَةً).
اين فطرت توحيدى كه در ابتدا دست نخورده بود با گذشت زمان بر اثر افكار كوتاه
و گرايشهاى شيطانى، دستخوش دگرگونى شد، گروهى از جاده توحيد منحرف شدند و به شرك
روى آوردند و طبعا" جامعه انسانى به دو گروه مختلف تقسيم شد" گروهى موحد
و گروهى مشرك (فَاخْتَلَفُوا).
بنا بر اين شرك در واقع يك نوع بدعت و انحراف از فطرت است، انحرافى كه از مشتى
اوهام و پندارهاى بى اساس سرچشمه گرفته است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 8 صفحه : 251