مى‌گويد:" آنها گفتند: چرا آيه و معجزه‌اى از طرف پروردگار بر اين پيامبر نازل نشده است"؟! (وَ قالُوا لَوْ لا نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ‌).

روشن است كه آنها اين پيشنهاد را از روى حقيقتجويى نمى‌گفتند، زيرا پيامبر ص به اندازه كافى براى آنها معجزه آورده بود، و اگر چيزى جز قرآن با آن محتويات عالى در دست او نبود، همان قرآنى كه در چندين آيه آنها را رسما دعوت به مقابله كرده، و به اصطلاح تحدى نموده است و آنها در برابر آن عاجز مانده‌اند، براى اثبات نبوت او كافى بود، اما اين بو الهوسان بهانه جو از يك سو مى‌خواستند قرآن را تحقير كنند، و از سوى ديگر از قبول دعوت پيامبر ص سر باز زنند، لذا پى در پى درخواست معجزه تازه مى‌كردند، و مسلما اگر پيامبر ص تسليم خواسته‌هاى آنها مى‌شد با جمله" هذا سِحْرٌ مُبِينٌ‌" همه را انكار مى‌كردند همانطور كه از آيات ديگر قرآن استفاده مى‌شود.

لذا قرآن در پاسخ آنها مى‌گويد: به آنها بگو" خداوند قادر است آيه و معجزه‌اى (كه شما پيشنهاد مى‌كنيد) بر پيامبر خود نازل كند" (قُلْ إِنَّ اللَّهَ قادِرٌ عَلى‌ أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً).

ولى اين كار يك اشكال دارد كه غالب شما از آن بى‌خبريد و آن اينكه اگر به اينگونه تقاضاها كه از سر لجاجت مى‌كنيد ترتيب اثر داده شود سپس ايمان نياوريد همگى گرفتار مجازات الهى شده، نابود خواهيد گشت، زيرا اين نهايت بى‌حرمتى نسبت به ساحت مقدس پروردگار و فرستاده او و آيات و معجزات او است، لذا در پايان آيه مى‌فرمايد" ولى اكثر آنها نمى‌دانند" (وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ‌).

اشكال‌

به طورى كه از تفسير" مجمع البيان" استفاده مى‌شود از قرنها پيش بعضى‌