سقوط كرد، و از صف فرشتگان و مقام قرب الهى طرد شد.

3- هواپرستى‌

مهمترين وسيله هدايت را كه درك صحيح حقايق است از انسان مى‌گيرد و پرده بر چشم و عقل آدمى مى‌افكند، چنان كه در آيات مورد بحث بعد از ذكر مساله هواپرستى صريحا به اين موضوع اشاره شده است، آيات ديگر قرآن نيز گواه بر اين حقيقت است.

4- هواپرستى انسان را تا مرحله مبارزه با خدا (نعوذ باللَّه) پيش مى‌برد-

همانگونه كه پيشواى هوى‌پرستان يعنى شيطان به چنين سرنوشت شومى گرفتار شد، و به حكمت خداوند در مساله امر به سجده بر آدم اعتراض نمود و آن را غير حكيمانه پنداشت!

5- عواقب هواپرستى‌

آن قدر شوم و دردناك است كه گاه يك لحظه هواپرستى يك عمر پشيمانى ببار مى‌آورد، و گاه يك لحظه هواپرستى محصول تمام عمر انسان و حسنات اعمال صالح او را بر باد مى‌دهد.

لذا در آيات قرآن و روايات اسلامى روى اين امر تاكيد و هشدار داده شده است.

در حديث معروف پيامبر ص آمده است:

ان اخوف ما اخاف على امتى الهوى و طول الامل، اما الهوى فانه يصد عن الحق، و اما طول الامل فينسى الآخرة!:

" خطرناكترين چيزى كه بر امتم از آن مى‌ترسم هواپرستى و آرزوهاى دراز است چرا كه هواپرستى انسان را از حق بازمى‌دارد و آرزوى دراز آخرت را به فراموشى مى‌سپارد" [1] و در حديثى از امير مؤمنان على ع مى‌خوانيم: كه در پاسخ اين سؤال اى سلطان اغلب و اقوى؟:" كدام سلطان ستمگر غالب‌تر و نيرومندتر است"؟

فرمود: الهوى‌ [2]

[1] و [2] " بحار الانوار" جلد 70 صفحه 75 و 76 و 77.