و در حديث ديگرى از امام زين العابدين ع آمده است كه خداوند مى‌فرمايد:

و عزتى و عظمتى، و جلالى و بهايى، و علوى و ارتفاع مكانى، لا يؤثر عبد هواى على هواه الا جعلت همه فى آخرته، و غناه فى قلبه، و كففت عنه ضيعته، و ضمنت السماوات و الارض رزقه، و اتته الدنيا و هى راغمة:

" به عزت و عظمتم سوگند به جلال و نورانيت و مقام بلندم قسم كه هيچ بنده‌اى خواست مرا بر هوى خود مقدم نمى‌دارد مگر اينكه همت او را در آخرت و بى‌نيازى او را در قلبش قرار مى‌دهم، و امر معاش را بر او آسان مى‌سازم، و روزى او را بر آسمانها و زمين تضمين مى‌كنم و مواهب دنيا با تواضع به سراغ او مى‌آيد"! [1] و در حديثى از امام صادق ع آمده است:

احذروا اهوائكم كما تحذرون اعدائكم، فليس شى‌ء اعدى للرجال من اتباع اهوائهم و حصائد السنتهم:

" از هواى نفس بترسيد همانگونه كه از دشمنان بيم داريد، چرا كه چيزى براى انسان دشمن‌تر از پيروى هواى نفس و آنچه بر زبان جارى مى‌شود نيست. [2] و بالآخره در حديثى ديگر از امام صادق ع آمده است كه فرمود:

انى لارجو النجاة لهذه الامة لمن عرف حقنا منهم الا لاحد ثلاثة: صاحب سلطان جائر، و صاحب هوى، و الفاسق المعلن:

" من اميد نجات را براى اين امت براى آنها كه حق ما را بشناسند دارم، مگر براى سه گروه: دوستان سلاطين جور، و هوى‌پرستان، و گنهكارى كه آشكارا گناه مى‌كند (و باك ندارد) [3] و در اين زمينه آيات و روايات بسيار فراوان و پر بار است.

اين سخن را با جمله پرمعنايى كه بعضى به صورت شان نزول نقل كرده‌اند، و گواه زنده‌اى بر مقصود ما است پايان مى‌دهيم، يكى از مفسران مى‌گويد: شبى از شبها" ابو جهل" در حالى كه" وليد بن مغيره" با او همراه بود به طواف‌

[1]" بحار الانوار" جلد 70 صفحه 75 و 76 و 77.

[2]" اصول كافى" جلد 2 باب اتباع الهوى حديث 1.

[3]" بحار الانوار" جلد 70 صفحه 76.