آيات پر محتوا را كه بيانگر وحى و اعجاز الهى است قرائت كنى.

ولى تفسير اول مناسبتر به نظر مى‌رسد، و در واقع اين آيه شبيه آيه‌اى است كه در سوره قمر چند بار تكرار شده است: وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ:" ما قرآن را براى تذكر سهل و آسان ساختيم آيا كسى هست كه پند گيرد و متذكر شود"؟.

تو منتظر وعده‌هاى الهى در زمينه پيروزى بر كفار باش، و آنها منتظر شكست باشند. تو منتظر مجازات دردناك الهى در باره اين قوم لجوج و ستمگر باش، آنها نيز در پندار خود انتظار شكست و ناكامى تو را مى‌كشند، تا معلوم شود كداميك از اين دو انتظار صحيح است؟

بنا بر اين هرگز نبايد از اين آيه چنين نتيجه‌گيرى كرد كه خداوند به پيامبرش دستور مى‌دهد به كلى دست از تبليغ آنها بكشد، و تلاشها و كوششهايش را متوقف سازد، و تنها به انتظار قناعت كند، بلكه اين يك نوع تهديد است كه براى بيدار ساختن افراد لجوج به كار مى‌رود.

نكته‌ها:

1-" ارتقب" در اصل از" رقبة" (بر وزن طلبه) به معنى" گردن" گرفته شده است، و از آنجا كه افرادى كه منتظر چيزى هستند پيوسته گردن مى‌كشند به معنى انتظار و مراقبت از چيزى آمده است.

2- آيات فوق به خوبى نشان مى‌دهد كه قرآن مجيد تعلق به قشر و گروه‌