در آن سال به زيارت خانه خدا مشرف شدم و نزد امام صادق ع آمدم، و ماجرا را عرض كردم، فرمود: اين كلام ملحد خبيثى است، هنگامى كه بازگشتى از او بپرس نام تو در كوفه چيست؟ مى‌گويد: فلان، بگو نام تو در بصره چيست؟

مى‌گويد: فلان، سپس بگو: پروردگار ما نيز همين گونه است در آسمان اله، و معبود، او است، و در زمين هم اله و معبود او است، و همچنين در درياها و در صحراها و در هر مكانى اله و معبود او است.

هشام مى‌گويد هنگامى كه بازگشتم به سراغ" ابو شاكر" رفتم، و اين پاسخ را به او دادم، گفت: اين سخن از تو نيست اين را از حجاز آورده‌اى"! [1] مفسر بزرگ" طبرسى" در مورد تكرار لفظ" اله" در آيه مورد بحث دو علت ذكر كرده يكى مساله تاكيد بر الوهيت پروردگار در همه جا، و ديگر اشاره به اينكه فرشتگان آسمان او را عبادت مى‌كنند، و انسانهاى روى زمين نيز او را مى‌پرستند، بنا بر اين او معبود فرشتگان و انسانها و همه موجودات در زمين و آسمانها است.

[1]" اصول كافى" جلد اول كتاب التوحيد" باب الحركة و الانتقال" حديث 10.