نكته‌ها:

1- در اين آيات سماوات و ارض (آسمانها و زمين) سه بار تكرار شده است يك بار به عنوان بيان ربوبيت پروردگار و تدبير و تصرف او، و يك بار به عنوان الوهيت پروردگار، و يك بار هم مالكيت و حاكميت او، و اين هر سه با هم مربوط و در حقيقت علت و معلول يكديگرند، او" مالك" است و به همين دليل" رب" است، و در نتيجه" اله" است و توصيف او به" حكيم" و" عليم" نيز تكميلى است براى همين معانى.

با اينحال هنگامى كه اين مطلب را به عنوان يك سؤال در برابر امامان معصوم طرح مى‌كردند آنها با جوابهاى نقضى و حلى به آنها پاسخ مى‌گفتند.

از جمله در كتاب كافى از" هشام بن حكم" نقل شده است كه" ابو شاكر ديصانى" [1] به من گفت در قرآن آيه‌اى است كه سخن ما را مى‌گويد! گفتم:

كدام آيه؟ گفت همين آيه‌ هُوَ الَّذِي فِي السَّماءِ إِلهٌ وَ فِي الْأَرْضِ إِلهٌ‌ و من ندانستم چگونه به او پاسخ بگويم.

[1]" ابو شاكر ديصانى" يكى از علماى فرقه ديصانيه بود كه عقيده دوگانه پرستى داشتند و قائل به خداى نور و خداى ظلمت بودند (دائرة المعارف دهخدا ماده (ديصان).