[سوره العنكبوت (29): آيات 10 تا 13]

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذابِ اللَّهِ وَ لَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَ وَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِما فِي صُدُورِ الْعالَمِينَ (10) وَ لَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْمُنافِقِينَ (11) وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِيلَنا وَ لْنَحْمِلْ خَطاياكُمْ وَ ما هُمْ بِحامِلِينَ مِنْ خَطاياهُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ (12) وَ لَيَحْمِلُنَّ أَثْقالَهُمْ وَ أَثْقالاً مَعَ أَثْقالِهِمْ وَ لَيُسْئَلُنَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَمَّا كانُوا يَفْتَرُونَ (13)

ترجمه:

10- در ميان مردم كسانى هستند كه مى‌گويند به خدا ايمان آورده‌ايم اما هنگامى كه به خاطر خدا (از سوى دشمنان) مورد آزار قرار مى‌گيرند فتنه دشمنان را همچون عذاب الهى مى‌شمارند (و از آن سخت وحشت مى‌كنند) اما هنگامى كه پيروزى از سوى پروردگارت بيايد مى‌گويند ما هم با شما بوديم (و در اين پيروزى شريكيم!) آيا خداوند به آنچه در سينه‌هاى جهانيان است آگاه‌تر نيست؟