11- مسلما خداوند مؤمنان را مى‌شناسد، و يقينا منافقان را (نيز) مى‌شناسد.

12- كافران به مؤمنان گفتند: شما از ما پيروى كنيد (اگر گناهى داشته باشد) ما گناهانتان را بر عهده خواهيم گرفت! آنها هرگز چيزى از گناهان اينها را بر دوش نخواهند گرفت، آنها دروغ مى‌گويند! 13- آنها بار سنگين گناهان خويش را بر دوش مى‌كشند، و بارهاى سنگين ديگرى را اضافه بر بارهاى سنگين خود، و روز قيامت مسلما از دروغهايى كه مى‌بستند سؤال خواهند شد.

تفسير: در پيروزيها شريكند اما در مشكلات نه!

از آنجا كه در آيات گذشته بحثهاى صريحى از" مؤمنان صالح" و" مشركان" آمده بود در نخستين آيات مورد بحث به گفتگو پيرامون گروه سوم يعنى" منافقان" مى‌پردازد و مى‌گويد:" بعضى از مردم اظهار ايمان مى‌كنند، اما در برابر فشار مخالفان تحمل و استقامت به خرج نمى‌دهند، هنگامى كه در مسير اللَّه تحت فشار شكنجه قرار گيرند از ايمان به كنار مى‌روند و فشار و شكنجه مردم را همچون عذاب الهى مى‌شمرند" (و از آن سخت وحشت مى‌كنند) (وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذابِ اللَّهِ‌).

" اما هنگامى كه يارى از سوى پروردگارت به سراغ تو بيايد و پيروز شويد مى‌گويند: ما با شما بوديم و در افتخارات شما شريكيم"! (وَ لَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ‌).

آيا اينها گمان مى‌كنند خدا از اعماق قلبشان با خبر نيست؟" آيا خداوند به آنچه در سينه‌هاى مردم جهان است از همه آگاهتر نمى‌باشد"؟ (أَ وَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِما فِي صُدُورِ الْعالَمِينَ‌).

تعبير به" آمنا" (ايمان آورده‌ايم) به صورت صيغه جمع در حالى كه جمله بعد به صورت صيغه مفرد است شايد از اين نظر باشد كه اين گروه منافقان مى‌خواهند