تقويت مى‌كند.

يك غذاى نيرو بخش را اگر به عالم مجاهد و دانشمند مبارزى بدهيم از آن نيروى كافى براى تعليم و تربيت و يا جهاد در راه حق مى‌گيرد، ولى همين غذاى نيروبخش را اگر به ظالم بيدادگرى بدهيم از نيروى آن براى ظلم بيشتر استفاده مى‌كند، تفاوت در غذا نيست، تفاوت در مزاجها و طرز تفكرها است!:

آيات قرآن طبق مثل معروف همچون قطره‌هاى حياتبخش باران است كه در باغها، لاله مى‌رويد، و در شوره‌زارها خس! و درست به همين دليل، براى استفاده از قرآن بايد قبلا آمادگى پذيرش را پيدا كرد، و به اصطلاح علاوه بر فاعليت فاعل، قابليت محل نيز شرط است.

و از اينجا پاسخ اين سؤال كه چگونه قرآن كه مايه هدايت است اين افراد را هدايت نمى‌كند روشن مى‌گردد، زيرا قرآن بدون شك مايه هدايت گمراهان است اما به يك شرط، گمراهانى كه در جستجوى حق هستند، به همين انگيزه به سراغ دعوت قرآن مى‌آيند، و انديشه خود را براى درك حق به كار مى‌گيرند اما متعصبان لجوج و دشمنان قسم خورده حق كه با حالت صد در صد منفى به سراغ قرآن مى‌آيند مسلما بهره‌اى از آن نخواهند داشت، بلكه بر عناد و كفرشان افزوده مى‌شود چرا كه تكرار عمل خلاف به آن عمق بيشتر در جان آدمى مى‌دهد.

4- يك داروى مؤثر براى همه دردهاى اجتماعى و اخلاقى‌

بدون شك بيماريهاى روحى و اخلاقى انسان، شباهت زيادى با بيماريهاى جسمى او دارد، هر دو كشنده است، هر دو نياز به طبيب و درمان و پرهيز دارد، هر دو گاهى سبب سرايت به ديگران مى‌شود، هر دو بايد ريشه يابى شوند و پس از شناخت ريشه اصلى بايد به درمان هر دو پرداخت.