تبعيض است، و اشاره به نزول تدريجى قرآن مى‌باشد (بخصوص اينكه جمله ننزل فعل مضارع است) در اين صورت معنى جمله رويهمرفته چنين مى‌شود:" ما قرآن را نازل مى‌كنيم و هر بخشى از آن كه نازل مى‌شود به تنهايى مايه شفاء و رحمت است ..." (دقت كنيد).

2- فرق ميان شفاء و رحمت‌

مى‌دانيم" شفا" معمولا در مقابل بيماريها و عيبها و نقصها است، بنا بر اين نخستين كارى كه قرآن در وجود انسانها مى‌كند همان پاكسازى از انواع بيماريهاى فكرى و اخلاقى فرد و جامعه است.

پس از آن مرحله" رحمت" فرا مى‌رسد كه مرحله تخلق به اخلاق الهى، و جوانه زدن شكوفه‌هاى فضائل انسانى در وجود افرادى است كه تحت تربيت قرآن قرار گرفته‌اند.

به تعبير ديگر" شفا" اشاره به" پاكسازى"، و" رحمت" اشاره به" نو سازى" است، و يا به تعبير فلاسفه و عرفاء اولى به مقام" تخليه" اشاره مى‌كند و دومى به مقام" تحليه".

3- چرا ظالمان نتيجه معكوس مى‌گيرند؟

نه تنها در اين آيه كه در بسيارى ديگر از آيات قرآن مى‌خوانيم دشمنان حق بجاى اينكه از نور آيات الهى دل و جان خود را روشن سازند و تيره‌گيها را بزدايند، بر جهل و شقاوتشان افزوده مى‌شود.

اين به دليل آنست كه خميرمايه وجودشان بر اثر كفر و ظلم و نفاق به شكل ديگرى درآمده، لذا هر جا نور حق را مى‌بينند به ستيز با آن برمى‌خيزند، و اين مقابله و ستيز با حق، بر پليدى آنها مى‌افزايد، و روح طغيان و سركشى را در آنها