نياورند، استحقاق مجازات سريع را خواهند يافت).

بنا بر اين آنچه را قرآن در آيه فوق در مورد پيامبر اسلام ص نفى مى‌كند تنها بخش دوم از معجزات است، نه بخش اول كه وجود آن از دعوى نبوت تفكيك ناپذير است.

درست است كه قرآن به تنهايى يك معجزه روشن جاويدان است و هر گاه جز آن، معجزه‌اى ديگر براى پيامبر اسلام ص نبود ما مى‌توانستيم به صدق دعوت او پى بريم، ولى بدون شك قرآن يك معجزه روحانى و معنوى است و براى آنها كه اهل فكر و انديشه‌اند بهترين گواه است، اما نمى‌توان انكار كرد كه ضميمه كردن اين معجزه با معجزات محسوس مادى براى افراد عادى و توده مردم نهايت اهميت را داشته است، بخصوص اينكه قرآن مرتبا از اين گونه معجزات در مورد ساير پيامبران خبر مى‌دهد و بدون شك، اين سبب مى‌شود كه مردم در خواست چنان معجزاتى از پيامبر اسلام ص بكنند، و بگويند تو چگونه ادعا مى‌كنى كه برترين و آخرين پيامبران الهى هستى و نمى‌توانى كوچكترين معجزات آنها را انجام دهى؟.

مسلما در برابر اين سؤال، پاسخ قانع كننده‌اى جز اين وجود نداشت كه پيامبر اسلام ص نمونه‌اى از معجزات پيامبران سلف را ارائه دهد.

تواريخ متواتر اسلامى نيز مى‌گويد پيامبر اسلام چنين معجزاتى را ارائه داده است.

در آيات متعددى از قرآن به نمونه‌هايى از اين معجزات، مانند پيشگوييهاى مختلف نسبت به حوادث آينده، و يا كمك فرشتگان به ارتش اسلام براى براندازى دشمنان، و خارق عادات ديگرى كه مخصوصا در جنگهاى اسلامى به وقوع پيوست برخورد مى‌كنيم.