دارند، همچنين منافقانى كه با آنها معاملات سياسى و غير سياسى كرده و مى‌كنند، و همه سلطه‌گرانى كه خط بنى اميه را در برابر اسلام در كل كشورهاى اسلامى تعقيب مى‌نمايند، و نيكان را از صحنه اجتماع كنار مى‌زنند، فرومايگان را بر گرده مردم مسلط مى‌كنند، دوستان حق و مجاهدان راستين را شهيد و بازماندگان دوران جاهليت را بر سر كار مى‌گمارند، همه اينها شاخ و برگ شجره خبيثه ملعونه هستند و آزمايشى براى مردم!.

2- بهانه‌هاى منكران اعجاز

مى‌دانيم بعضى از غافلان عصر ما اين نغمه را ساز كرده‌اند كه پيامبر اسلام ص اصلا معجزه‌اى (جز قرآن) نداشته است، آنها براى گفتار خود به هر بهانه‌اى توسل مى‌جويند، از جمله آيه فوق (وَ ما مَنَعَنا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآياتِ‌ ...) را دليل بر اين گرفته‌اند كه پيامبر اسلام ص بر خلاف پيامبران پيشين، اقدام به معجزه نكرد.

ولى تعجب در اين است كه اينها آغاز آيه را چسبيده‌اند و پايان آن را رها كرده‌اند، ذيل همين آيه مى‌گويد: و ما نرسل بالايات الا تخويفا:" ما آيات را تنها به خاطر تخويف منكران مى‌فرستيم".

اين تعبير نشان مى‌دهد كه معجزات بر دو گونه است:

دسته اول معجزاتى است كه براى اثبات صدق دعوت پيامبر و تشويق ايمان آورندگان و تخويف منكران ضرورت دارد.

بخش دوم معجزاتى است كه جنبه اقتراحى يعنى" پيشنهاد بهانه جويانه" دارد، و در تاريخ پيامبران، نمونه‌هاى متعددى از آن را مى‌بينيم كه در برابر منكران انجام گرديد، ولى آنها هرگز ايمان نياوردند و به همين دليل به مجازاتهاى الهى گرفتار شدند (چرا كه اگر معجزات پيشنهادى انجام شد، و با اين حال، ايمان‌