نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 7 صفحه : 523
حق را از باطل به
خوبى تشخيص دهند وعده داده و فرموده: (وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً)[1] و نيز
فرموده:(إِنْ تَتَّقُوا
اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً)[2].
پس انسان تا
وقتى در راه تقوا مىتواند باشد كه طريق تعقل و تذكر را از دست ندهد، و از فطرت
انسانيت منحرف نگردد، كه اگر منحرف شد و راه اهواء و غرور به زندگى دنيا را پيش
گرفت اين هوا و هوسها او را به بى بند و بارى كشانيده و به مخالفت با عقل سليم و
ترك تقواى دينى و بى مبالاتى و تهور نسبت به عواقب شوم آن وادار مىكند، و كار او
را به جايى مىكشاند كه مانند مردم مست نمىفهمد چه مىكند و با او چه مىكنند.
و همانطورى
كه قبلا هم اشاره نموديم، اين اهواء شيطانى مختلفند و در تحت يك ضابطه كلى و يك
نظامى كه حاكم بر آن بوده و اهل آن را در آن مجتمع و يك كلام سازد، قرار ندارند. و
لذا دو نفر هواپرست را نخواهيد يافت كه در يك مسير با هم همراه شوند و اگر هم
بشوند قطعا اين همراهى را تا به آخر نمىرسانند، و لذا مىبينيم خداى تعالى هم در
كلام خود راه غير از راه خود را يكى ندانسته، بلكه آن را متعدد شمرده: يك جا
فرموده:(وَ لا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ)[3] و در جاى ديگر
فرموده:(وَ لِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ)[4] و نيز يك جا فرموده:(وَ لا تَتَّبِعانِّ سَبِيلَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ)[5] و در باره مشركين
فرموده:(إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهْوَى
الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدى)[6] و اين اختلاف تعبير
در آيات راجع به هدايت و ضلالت اگر دقيقا مورد بررسى قرار گيرد بسيار به چشم
مىخورد.
[تقواى
دينى با تفرقه و اختلاف نمىسازد، ولى راههاى غير راه خدا مختلف و متعددند و
پيروانشان متشتت مىباشند]
خلاصه، تقواى
دينى چيزى است كه هيچ وقت با تفرقه و اختلاف نمىسازد، و معقول نيست كسى داراى
تقواى دينى باشد و در عين حال به هر سازى برقصد و هر راهى را پيش بگيرد، چون معناى
تقواى دينى التزام به صراط مستقيمى است كه اختلاف و تخلف در آن راه ندارد و لذا
مىبينيم خداى تعالى بدنبال جمله(وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ
فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ)
[1] و هر كس تقوا پيشه سازد خداوند براى او راه نجاتى قرار
مىدهد. سوره طلاق آيه 2
[2] اگر تقوا پيشه سازيد خداوند براى شما فرقان( قوه تشخيص حق از
باطل) قرار مىدهد. سوره انفال آيه 29