روايت شده است.[1] و نيز در ذيل جمله‌(أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً) ذكر كرده كه بعضى از مفسرين گفته‌اند مقصود از اين جمله اين است كه خداوند با القاء دشمنى و تعصب در بين آنان، خودشان را به جان هم مى‌اندازد و اين معنا از امام ابى عبد اللَّه (ع) روايت شده است.[2] و در ذيل جمله‌(وَ يُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ) گفته است كه بعضى از مفسرين گفته‌اند: مقصود از اين عذاب، همسايه بد است، كه اين نيز از امام صادق (ع) روايت شده.[3] در تفسير قمى است كه مراد از جمله:(يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِكُمْ) پادشاه ستمكار است، و مراد از(أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ) فرومايگان و هر كسى است كه خيرى در او نيست، و مقصود از(أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً) عصبيت است، و مراد از(وَ يُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ) بد رفتارى كردن در همسايگى است.[4] قمى در تفسير خود مى‌گويد در روايت ابى الجارود از ابى جعفر (ع) آمده است كه آن حضرت در تفسير(هُوَ الْقادِرُ عَلى‌ أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِكُمْ) فرمود مقصود از عذاب از بالا دود و صيحه آسمانى است، و مراد از(أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ) خسف و فرو بردن زمين است و مراد از(أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً) اختلاف در دين و طعن مردم به يكديگر مى‌باشد، و مراد از(يُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ) اين است كه مردم به جان يكديگر افتاده يكديگر را بكشند، و همه اينها عذابهايى است كه بر اهل قبله واقع مى‌شود، و خداوند به رسول گراميش مى‌فرمايد: (انْظُرْ كَيْفَ ...)- ببين چطور آيات را مى‌گردانيم تا شايد بفهمند .[5] در الدر المنثور است كه عبد الرزاق، عبد بن حميد، بخارى، ترمذى، نسايى و نعيم بن حماد در كتاب الفتن و ابن جرير، ابن المنذر، ابن ابى حاتم، ابن حبان، ابو الشيخ، ابن مردويه و بيهقى در كتاب الأسماء و الصفات از جابر بن عبد اللَّه نقل كرده‌اند كه گفت:

وقتى آيه‌(قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى‌ أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِكُمْ) نازل شد رسول خدا 6 عرض كرد: اعوذ بوجهك- پروردگارا به تو پناهنده مى‌شوم و وقتى جمله‌(أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ) را شنيد باز عرض كرد: اعوذ بوجهك- پناه مى‌برم به تو و چون جمله‌(أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً وَ يُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ) را شنيد فرمود: اين آسان‌تر و سبك‌تر

[1] ( 1 و 2 و 3) مجمع البيان ج 3 ص 315

[2] ( 1 و 2 و 3) مجمع البيان ج 3 ص 315

[3] ( 1 و 2 و 3) مجمع البيان ج 3 ص 315

[4] ( 4 و 5) تفسير قمى ج 1 ص 204

[5] ( 4 و 5) تفسير قمى ج 1 ص 204