كه از احدى چيزى از قلم نمى‌افتد به پاى حساب بكشاند، هم چنان كه فرمود:(أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ)[1]، از اين روى، پيش از ذكر آيات معاد، علم خود را به اعمال و آثار اعمال تذكر داد.

بحث روايتى‌

[رواياتى در باره فضيلت سوره مباركه انعام‌]

در كافى بسند خود از حسن بن على بن ابى حمزه روايت كرده كه گفت: امام صادق (ع) فرمود: سوره انعام يكباره نازل شد و هفتاد هزار ملك آن را بدرقه كردند تا به رسول خدا 6 فرود آوردند، پس شما نيز اين سوره را تعظيم نموده و بزرگ بشماريد، زيرا در هفتاد موضع از اين سوره اسم جلاله يعنى اللَّه (عز و جل) ذكر شده است، و اگر مردم بدانند كه چه فضيلت‌هايى در قرائت آن هست هيچ وقت آن را ترك نمى‌كنند.[2] مؤلف: اين روايت را عياشى نيز از همان حضرت بطور مرسل نقل كرده.[3] و قمى در تفسير خود مى‌گويد: پدرم مرا حديث كرد از حسين بن خالد و او از حضرت رضا (ع) كه فرمود: سوره انعام يكباره نازل شده و هفتاد هزار فرشته آن را بدرقه كردند، در حالى كه همه با تسبيح و تهليل و تكبير زمزمه داشتند، پس هر كس آن را قرائت كند همين فرشتگان تا روز قيامت براى او استغفار مى‌كنند.[4] مؤلف: اين روايت را صاحب مجمع البيان نيز از حسين بن خالد از آن جناب نقل كرده، الا اينكه در آن روايت فرموده: تا روز قيامت براى او تسبيح مى‌كنند.[5] و در تفسير عياشى از ابى بصير روايت شده كه گفت شنيدم امام صادق (ع) مى‌فرمود: سوره انعام يكباره نازل شد و در موقع نزولش به رسول خدا 6، هفتاد هزار فرشته آن را بدرقه كردند، پس شما نيز آن را بزرگ بشماريد و احترام كنيد، زيرا در اين سوره در هفتاد موضع اسم اللَّه ذكر شده، و اگر مردم مى‌دانستند قرائت آن چه فضيلتهايى‌

[1] آيا ما كسانى را كه ايمان آورده و عمل صالح كرده‌اند در روز جزا مثل مفسدين در زمين قرار مى‌دهيم و يا مردم پارسا را با اهل فجور به يك چشم مى‌نگريم؟. سوره ص آيه 28

[2] كافى ج 2 ص 622

[3] تفسير عياشى ج 1 ص 354

[4] تفسير قمى ج 1 ص 193

[5] مجمع البيان ج 3 ص 6 ط بيروت