حليت ذبيحه اهل كتاب در صورتى كه به غير مراسم اسلامى ذبح شود، و نه هيچ دليلى ديگر، حال اگر مثل بعضى از علماى شيعه بگوئيم ذبيحه اهل كتاب حلال است، ناگزير بايد اين حليت را مشروط كنيم به صورتى كه اهل كتاب بر طبق دستور شرع اسلام حيوان را ذبح كرده باشند، هم چنان كه از فرمايش امام صادق ع بنا به خبر كافى و تهذيب استفاده مى‌شود و آن دو روايت قبلا ايراد شد، چون در آن دو حديث آمده بود دائر مدار حليت ذبيحه، بردن نام خدا بر ذبيحه است‌[1]، چيزى كه هست ما اطمينان نداريم كه فلان يهودى يا مسيحى نام خدا را بر ذبيحه خود برده، زيرا در اين باب جز به مسلمان نمى‌شود اعتماد كرد، (تا آخر حديث) البته اين بحث تتمه‌اى دارد كه بايد در علم فقه آن را ديد.

و در تفسير عياشى از امام صادق (ع) روايت كرده كه در ذيل جمله:

(وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ ...) فرموده: منظور از محصنات زنان پاكدامن اهل كتاب است.[2] و در همان كتاب از آن جناب روايت كرده كه در ذيل جمله:(وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ الْمُؤْمِناتِ ...) فرموده: منظور از مؤمنات عموم زنان مسلمان است، (چه شيعه و چه سنى)[3].

و در تفسير قمى از رسول خدا 6 روايت شده كه فرمود: از زنان اهل كتاب تنها ازدواج با آن زنانى حلال است كه به حكومت اسلام جزيه بپردازند، و اما غير آنان نه، ازدواج با زنانشان حلال نيست.[4] مؤلف: علت آن اين است كه وقتى اهل كتاب جزيه نپردازد قهرا محارب يعنى كافر حربى خواهد بود كه معلوم است ازدواج با آنان حلال نيست.

و در كافى و تهذيب از امام باقر (ع) روايت كرده‌اند كه فرمود: از زنان اهل كتاب تنها با آن زنى ازدواج حلال است كه ساده لوح (و از نظر فكرى مستضعف) باشد، (و قدرت تشخيص دين صحيح از دين باطل را نداشته باشد).[5] و در كتاب فقيه از امام صادق (ع) روايت آورده كه شخصى از آن جناب از مردى كه با زن نصرانى و يهودى ازدواج مى‌كند سؤال كرد كه آيا ازدواجش درست است يا نه؟

[1] فروع كافى ج 6 ص 240 ح 10 و تهذيب الاحكام ج 9 ص 64 ح 5.

[2] تفسير عياشى ج 1 ص 296 ح 39.

[3] تفسير نور الثقلين ج 1 ص 493 ح 52.

[4] تفسير قمى ج 1 ص 163.

[5] تهذيب الاحكام ج 7 ص 299 ح 7 و فروع كافى جلد 5 ص 357 ح 2.