دين ناسخ است، نه دين عيسى را كه دين منسوخ است).

پس آن پيامبرى كه اهل كتاب حقيقتا به او ايمان مى‌آورند و آن پيغمبر گواه بر ايشان است او رسول اسلام محمد 6 است، كه براى انسانهاى موجود بعد از بعثتش حجت بالغه حق است هر چند كه عيسى هم همين وضع را داشته و بين اين دو پيامبر منافاتى نيست و خبر ديگرى كه از نظرت مى‌گذرد تا حدودى خالى از ظهور در اين معنا نيست.

و در همان كتاب است كه ابن سنان از امام صادق (ع) روايت كرده كه در تفسير آيه:(وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً) فرمود: ايمان اهل كتاب فقط در زمانى است كه به نبوت محمد 6 ايمان بياورند.[1] و در همان كتاب از جابر از امام باقر (ع) روايت آورده كه در معناى آيه شريفه:(وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً) فرمود: احدى از ميان همه اديان از اولين و آخرين نمى‌ميرد مگر آنكه رسول خدا 6 و امير المؤمنين را بر حق مى‌بيند (و حجت خدا بر او تمام مى‌شود).[2] مؤلف: ظهور اين روايت در اينكه مى‌خواهد يكى از مصاديق را بر كلى خود تطبيق كند بيشتر است علاوه بر اينكه اصلا معلوم نيست كه منظور امام اين بوده باشد كه آيه را تفسير و يا حتى تطبيق كند، چون احتمال دارد اين گفتار امام دنباله كلام ديگرى بوده كه امام پيرامون آيه ايراد فرموده و نظائر اين (تكه تكه شدن روايات) بسيار است.

و باز در همان كتاب از مفضل بن عمر روايت كرده كه گفت: من از امام صادق (ع) از معناى آيه:(وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ) سؤال كردم، فرمود، اين آيه در خصوص ما اهل بيت نازل شده: مى‌فرمايد: احدى از فرزندان فاطمه نمى‌ميرد و از دنيا خارج نمى‌شود تا آنكه براى امام و به امامت او اقرار كند، همانطور كه فرزندان يعقوب براى يوسف اقرار كردند و گفتند:(تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنا).[3] مؤلف: اين روايت از روايات آحاد است (كه جز در احكام، حجيت ندارد) علاوه بر اينكه سند آن ذكر نشده و در معناى آن روايات ديگرى در ذيل آيه شريفه:(ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ، ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ)

[1] ( 1 و 2) تفسير عياشى، ج 1 ص 284.

[2] ( 1 و 2) تفسير عياشى، ج 1 ص 284.

[3] به خدا سوگند كه خداى تعالى تو راى بر ما ترجيح داد و مقدم داشت. تفسير عياشى، ج 1 ص 283.